Recenzja filmu „Literówka”: Kiedy diabeł wznosi rogi

„Typo” to thriller dramatyczny, napisany i wyreżyserowany przez Anthony'ego Meadleya. Ten film miał swoją premierę na streamingu w Wielkiej Brytanii 14 września i zagrali Melissa Hollett jako Abbie, Guy Barnes jako Tim i David Christopher-Turner jako Shawn.

Historia jest tak bolesna, jak tylko może być i jest kroniką życia Abbie, początkującej pisarki, która spotyka swojego księcia z bajki, który zamienia się w jej najgorszy koszmar. Pierwsze spotkanie Abbie i Tima jest absolutnie urocze, a oboje natychmiast się w sobie zakochują. Wkrótce idą na randki, a w końcu zawiązują węzeł i przenoszą się do zarezerwowanego miejsca, gdzie Tim kupuje dom. W miarę rozwoju historii dowiadujemy się, że Tim drastycznie się zmienia.

Nie jest już słodkim, kochającym facetem, w którym zakochała się Abbie, zaczyna znęcać się nad nią zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Wkrótce pozornie szczęśliwa Abbie, która niewinnie upadła dla samego diabła, jest teraz tylko skorupą tego, kim była kiedyś.

Tim okazuje się być kontrolującym draniem, który nie pozwala Abbie pracować, a nawet realizować jej marzenia o zostaniu pisarzem, ponieważ utrudnia każdy kamień milowy, aby zamknąć ją w swoim kokonie. Jej książka dostaje nawet umowę wydawniczą, ale Tim ukrywa pocztę, mimo że zachęca ją do pisania, a następnie obwinia ją, że nie przyniosła niczego do stołu, mimo że zmusił ją do rzucenia pracy.

Kiedy zaczyna się film, poznajemy bardzo smutną kobietę, o której później dowiadujemy się, że Abbie rozmawia z mężczyzną leżącym na łóżku, który okazuje się być Timem. Monolog trwa i trwa, staje się monotonny i zaczyna się zastanawiać, co się dzieje w tej scenie.

Istnieje szereg przecięć między teraźniejszością a przeszłością, aby spróbować poskładać historię, aby rzucić światło na dokładnie, o czym jest ta historia. Filmy poruszające temat przemocy domowej, która jest bardzo rozpowszechniona we współczesnym społeczeństwie, nie są niczym nowym, ponieważ wiele takich filmów powstało tylko lepiej.

Jednak filmowi udaje się wykorzystać emocjonalny aspekt tego wszystkiego. Kiedy Tim wykorzystuje Abbie, publiczność odczuwa jej ból; jest bardzo bezradna, gdy maniak męża popycha ją, klepie i kopie, nawet gdy jest w ciąży z ich dzieckiem. Abbie nie robi nic, by się chronić z obawy przed eskalacją nadużyć, a zamiast tego cierpi w milczeniu, przykrywając publicznie fasadę.

Widzowie nie mogą się powstrzymać od współczucia jej i przyłączenia się do jej emocjonalnego i fizycznego bólu, zwłaszcza jej depresji po stracie dziecka. Nie można nie wściekać się na matkę Tima, Barbarę, graną przez Lindy Pieri, za jej niepowodzenie we wspieraniu syna w jego obrzydliwych czynach.

Ogólnie rzecz biorąc, historia nie jest tak kusząca, jak można by sądzić, i nie pomaga widzom w szybkim uchwyceniu sekwencji wydarzeń. Na przykład widzimy, jak Abbie uderza Tima w głowę młotkiem, a następnie ciągnie go do sypialni, gdzie ćwiartuje go, gdy patrzy, a następnie zakopuje części w płytkim grobie w lesie. Ale potem znowu widzimy Abbie w następnej scenie w szpitalu psychiatrycznym, do którego przychodzi Tim.

To sprawia, że ​​widzowie zastanawiają się, czy wszystko to zostało wymyślone w zrujnowanym umyśle Abbie, czy naprawdę się wydarzyło, a to tylko retrospekcje. Widzowie nie mogą również dowiedzieć się, jak i dlaczego Abbie trafiła do więzienia psychiatrycznego.

Jeśli chodzi o wydajność, Melissa, jako Abbie, stara się przekazać swoje role zarówno jako bezradna, bezbronna, psychicznie, emocjonalnie i fizycznie znęcana się Abbie, bezdusznej morderczej Abbie, którą się staje, i szalonej, podobnej do skorupy wersji siebie. Jednak jej przekaz nie jest tak potężny, jak wymagały tego sytuacje. Z drugiej strony, Barnes odgrywa rolę egocentrycznego psychotycznego maniaka, który śmieje się z fizycznego napaści na swoją żonę.

Sposób, w jaki przemienia się z kochającego księcia z czarującego w sadystycznego narcyza, jest niesamowicie niesamowity. Bez mrugnięcia okiem maltretuje swoją żonę, a brak emocji i przywiązania zarówno do żony, jak i do nienarodzonego dziecka jest przerażający. Jego wyraz twarzy jest dość przerażający; można by się bać do szpiku kości spotkania kogoś takiego jak jego postać w prawdziwym życiu.

Użyta muzyka dobrze się sprawdziła w filmie. Szybkie tempo, gdy ma się wydarzyć coś dramatycznego, melancholijne i nudne, gdy wymaga tego nastrój i scena.

Wizualizacje są całkiem w porządku, ponieważ widzowie mają okazję zobaczyć i poczuć, co każdy z głównych bohaterów ma na myśli. Ilekroć Tim atakuje Abbie, jest to bardzo realistyczne. Uznanie dla zespołu makijażu; to całkiem wiarygodne. Jednak zapomnieli przenieść siniaki do następnej sceny. Najbardziej przerażającą sceną w całym filmie jest ta, w której Abbie odcina części ciała Tima jeden po drugim, podczas gdy on patrzy, łącznie z wyrywaniem jego wnętrzności. Niezależnie od tego, czy to się naprawdę wydarzyło, czy była to wyobraźnia, jest to bolesne.

Jeśli chodzi o lokalizacje, nie ma o tym wiele do powiedzenia, ponieważ większość wydarzeń odbywa się w smaganym wiatrem domu pary w lesie. Prawie nie widuje się sąsiadów i nie wiadomo, w jakim środowisku siedzi przeklęty wąż. Jest kilka ujęć pary na świeżym powietrzu, gdy zaczynają się spotykać, które są doskonałe.

Literówka nie jest jednym z największych dramatów o przemocy domowej. Pomimo niezłych występów obsady, wciąż dotyka emocjonalnych części publiczności. Może nie być tak szybki, albo dialog jest napisany tak dowcipnie, jak oczekiwano. Jednak nadal udaje mu się dotrzeć do celu. W pewnym momencie widzowie są dość wściekli na film, kiedy złoczyńcy wydają się uchodzić na sucho za straszne okrucieństwa, które popełnił. Jednak film daje widzom całkiem satysfakcjonujące zakończenie, mimo że los Abbie nie został ujawniony.

Ponieważ miejmy nadzieję, że film miał ujawnić tę śmierdzącą ranę, która zaatakowała wiele rodzin, która jest przemocą domową, przynajmniej triumf ofiary i pokonanie tego wszystkiego zachęciłoby kogoś, kto przechodzi przez tę samą sytuację. Można to obejrzeć, jeśli mają trochę wolnego czasu lub wygłoszą prelekcję na taki temat.

PUNKTACJA: 4/10