Dynastia Targaryenów w Siedmiu Królestwach było to takie, które było w stanie przetrwać prawie 300 lat, ponieważ było to panowanie, które zostało ustanowione, aby upewnić się, że królestwo zostało zjednoczone przeciwko wspólnemu zagrożeniu, które ostatecznie nadejdzie z dalekiej północy. W związku z tym Targaryenowie upewnili się, że zachowali czystą linię krwi i spłodzili jak najwięcej spadkobierców, aby rodzina pozostała nienaruszona na czas nadejścia Nocnego Króla.
Oczywiście minęło prawie 300 lat, odkąd ustanowiono rządy Targaryenów, aby w końcu nadszedł Król Nocy. W tym czasie Targaryenowie nie byli już na Żelaznym Tronie, ale wciąż byli w stanie pokonać zagrożenie z północy. Niemniej jednak, zanim to się stało, Dom Targaryenów był w stanie utrzymać żelazny uścisk na Żelaznym Tronie przez prawie trzy stulecia, aż do czasów Gra o tron kiedy to już Robert Baratheon rządził Siedmioma Królestwami. To powiedziawszy, spójrzmy na wszystkich różnych królów i królowe Targaryenów, którzy byli w stanie zasiąść na Żelaznym Tronie.
Aegon Zdobywca
Aegon Zdobywca rozpoczął podbój Westeros ponad sto lat od czasu, gdy ród Targaryenów przeniósł się na Smoczą Skałę, aby przetrwać Zagładę Valyrii. Zostało powiedziane w Dom Smoka że Aegon miał sen o zagrożeniu który miał nadejść z północy i dlatego podbił cały kontynent, ponieważ wierzył, że obiecany książę, który zjednoczy Siedem Królestw przeciwko temu zagrożeniu, będzie Targaryenem z jego linii .
W związku z tym Aegon rozpoczął wojnę z różnymi królami i lordami Siedmiu Królestw, dopóki nie był w stanie podbić całego Westeros z wyjątkiem Dorne w ciągu zaledwie dwóch lat. To dlatego, że był w stanie zagrozić tym królom siłą trzech dorosłych smoków. Główny z nich wszystkich był Balerion Czarny Strach , kto był największy i najsilniejszy smok w historii . Aegon był w stanie rządzić Siedmioma Królestwami we względnym pokoju, ponieważ jedynym prawdziwym oporem, jaki napotkał, byli Dornijczycy.
A po zbudowaniu Królewskiej Przystani i przekształceniu jej w siedzibę władzy Siedmiu Królestw, rozpoczął rządy Targaryenów, które zasadniczo zresetowały całą oś czasu i pozwoliły historii zacząć liczyć lata od jego podboju. Dlatego od czasu jego rządów w podręcznikach do historii w Westeros zaczęto odnosić się do lat z etykietą „AC”, co oznacza „po podboju”.
Aenys I
Po śmierci Aegona 37 lat po swoim podboju, Aenys I wstąpił na Żelazny Tron. Aenys był najstarszym synem Aegona jego siostry żony, Rhaenys. Wybrał Aenysa zamiast Maegora, który był jego najstarszym synem swojej drugiej siostry żony, Visenyi. Jednak Maegor faktycznie stłumił bunty na początku rządów swojego brata.
Ale największym problemem, z jakim zetknął się Aenys podczas swoich rządów, był bunt Wiary Siedmiu, kiedy ludzie religijni zbuntowali się, gdy Maegor miał poligamiczne małżeństwo, a Aenys poślubił syna z córką. Rewolty zmusiły ich do ucieczki za Smocza Skała . W 42 o.P. Aenys zmarł z powodu choroby.
Maegor Okrutny
Po śmierci Aenysa, Maegor powrócił z wygnania, aby móc zająć Żelazny Tron nad księciem Aegonem, najstarszym synem jego brata. To dlatego, że Aegon wciąż był na Smoczej Skale z powodu problemów, jakie Targaryenowie mieli z Wiarą Siedmiu. W związku z tym Maegor postrzegał to jako okazję do zdobycia Żelaznego Tronu siłą, ponieważ stał się „prezerwatem” ze względu na fakt, że w zasadzie uzurpował sobie tron od swojego siostrzeńca.
Maegor twierdził nawet, że Balerion Czarny Strach jest swoim własnym smokiem, ponieważ był w stanie użyć najsilniejszego smoka na świecie, by zabić Aegona i jego smoka, Maegora, w 43 o.P. Podczas gdy Maegor był często postrzegany jako okrutny przywódca, był tym, który był w stanie umieścić Wiarę na swoim miejscu, ponieważ walczył z nimi ostro i był w stanie pokazać im, że nawet oni nie są potężniejsi od Targaryenów. Był też tym, który dokończył budowę Czerwona Twierdza w 45 o.P., ponieważ kazał zabić wszystkich robotników, aby upewnić się, że żaden z nich nie będzie w stanie zdradzić ludziom tajemnic zamku.
Inną oznaką okrucieństwa Maegora było to, że torturował Viserysa, drugiego syna Aenysa, aby ujawnić miejsce pobytu żony Aenysa i Jaehaerysa. Doprowadziło to do śmierci Viserysa, ponieważ wielu zwolenników ostatecznie stanęło po stronie Jaehaerysa z powodu okrucieństwa króla, którego nazywali Maegorem Okrutnym. Jaehaerys zbuntował się, ale nie był bezpośrednią przyczyną śmierci swojego wuja, ponieważ Maegor został znaleziony martwy na Żelaznym Tronie. Nikt nie wie, jak zginął Maegor.
Jaehaerys I i Viserys I – Czas Pokoju
Po śmierci swojego okrutnego wuja król Jaehaerys wstąpił na Żelazny Tron, ponieważ w końcu był w stanie rządzić w czasach pokoju. Za jego czasów nie toczyły się żadne większe wojny, chociaż wciąż toczono mniejsze bitwy. Niemniej jednak nie było większych wojen, buntów ani buntów. To dlatego, że Jaehaerys był dobrym królem, który był wystarczająco rozsądny, aby pogodzić różnych lordów i partie, co przyniosło mu przydomek „Pojednawca”.
Ale problem, z którym zmierzył się Jaehaerys podczas swoich rządów, polegał na tym, że wszyscy jego synowie zginęli. Jego pierwszy syn zmarł trzy dni po urodzeniu. Tymczasem Aemon, jego drugi syn, zmarł, zanim mógł zostać królem. Tytuł następcy przypadł Baelonowi, który również zmarł, zanim został królem.
W związku z tym pojawił się problem dotyczący dziedziczenia, ponieważ Rhaenys, jedyne dziecko Aemona, miało prawo do tronu a także wierzyła, że Jaehaerys ominął ją i jej linię. Z drugiej strony, Viserys, najstarszy syn Baelona, był najstarszym męskim Targaryenem.
Do Harrenhal zwołano Wielką Radę Lordów, aby przedyskutować tę kwestię. Jak widać w wydarzenia Domu Smoka , to Viserys został wybrany na następcę tronu Jaehaerysa. Stary Król zmarł w 103 o.P., ponieważ był w stanie panować przez 55 lat i stał się najdłużej panującym królem w historii Siedmiu Królestw.
Król Viserys I wstąpił na Żelazny Tron po śmierci swojego dziadka. Jego czasy były również spokojne, ponieważ nie toczyły się żadne większe wojny, z wyjątkiem wojny o Kroki , w tym jego brat, Daemon Targaryen.
Ale podczas gdy Za rządów Viserysa w siedmiu królestwach panował pokój Ród Targaryenów nie. To dlatego, że nazwał swoją córkę, księżniczkę Rhaenyrę, swoją spadkobierczynią, ponieważ walczył o urodzenie synów. W końcu mógł mieć synów, kiedy poślubił Alicent Hightower po śmierci swojej pierwszej żony Aemmy Arryn.
W związku z tym za panowania Viserysa Rhaenyra i Alicent często się ze sobą kłócili ze sobą w związku z kwestią sukcesji królewskiej. Mimo to Viserys nigdy nie nazwał Rhaenyry jego spadkobiercą aż do śmierci. I to jego śmierć spowodowała… Wojna domowa Targaryenów zwana Tańcem Smoków .
Aegon II kontra Rhaenyra – Taniec smoków
Król Viserys I zmarł w 129 o.P., ale Rhaenyra była w tym czasie na Smoczej Skale. Alicent utrzymywała śmierć króla w tajemnicy, gdy knuła spisek, aby znaleźć sposób na zainstalowanie swojego syna, Aegon , na Żelaznym Tronie. Jako taki, Aegon II został koronowany na nowego króla Siedmiu Królestw, ponieważ Rhaenyra dowiedziała się o tym i zaczęła rodzić wcześnie z powodu swojej wściekłości. Urodziła martwą córkę, ale nie traciła czasu na głoszenie siebie królowa Siedmiu Królestw.
Wybuchła wojna domowa Targaryenów, ponieważ była to wojna, która w zasadzie zmusił smoki do wyginięcia z powodu tego, jak wiele smoków zginęło podczas tej wojny. Ale Rhaenyra jako pierwsza wylądowała w pierwszej ciężkiej wojnie, używając swoich smoków i swojej większej armii, ponieważ była w stanie odebrać Królewską Przystań królowi Aegonowi II, podczas gdy książę Aemond i inne siły odebrał Harrenhal od księcia Daemona.
Rhaenyra siedziała na Żelaznym Tronie jako królowa przez sześć miesięcy, ale musiała opuścić stolicę, gdy zaczęły się zamieszki. Popadła w paranoję podczas swoich rządów jako królowej z powodu wielu różnych doświadczeń, przez które przeszła, i ludzi, których straciła po drodze. Po tym, jak Rhaenyra uciekła ze stolicy, Aegon II schwytał ją w Smoczej Skale i zabił ją, karmiąc nią swojego smoka , Słoneczko. Rhaenyra nigdy oficjalnie nie była królową, ponieważ Aegon II wydał dekret, który stwierdzał, że jej rządy w Królewskiej Przystani nigdy nie są legalne.
Podczas gdy król Aegon II nie miał już nikogo, kto mógłby zakwestionować jego roszczenia do tronu, gdy przetrzymywał jako zakładnika syna Rhaenyry, Aegona Młodszego, armie Czarnych, które były lojalne wobec prawowitego dziedzica, wciąż maszerowały na Królewskiej Przystani. Wierząc, że nie ma już nadziei na wygraną, Corlys Velaryon spiskował z kilkoma innymi osobami otruć króla i zakończyć jego panowanie w ciągu zaledwie dwóch lat.
Aegon III
Aegon III był jedynym żyjącym męskim Targaryenem po Tańcu Smoków. W związku z tym różni lordowie Siedmiu Królestw zgodzili się mianować go nowym królem, ponieważ był żonaty z Jaehaerą, która była jedynym pozostałym dzieckiem Aegona II. W ten sposób oba roszczenia do tronu zostały zjednoczone. W tym okresie Lord Cregan Stark był Namiestnikiem Króla, który używał ręki sprawiedliwości, by ukarać tych, którzy byli odpowiedzialni za śmierć Aegona II.
Okres regencji został wprowadzony za panowania Aegona III, ponieważ był jeszcze zbyt młody, aby naprawdę panować jako król. Aegon III ostatecznie został królem w oficjalnym charakterze, ponieważ rządził jako nieszczęśliwy król z powodu wielu traum, z jakimi spotkał się, gdy był jeszcze dzieckiem. Nazywany Dragons Bane, to za jego czasów wszystkie pozostałe smoki na świecie wymarły, ponieważ nie darzył ich miłością. Jedyny raz, kiedy był naprawdę szczęśliwy podczas swoich rządów, był wtedy, gdy dowiedział się, że jego młodszy brat, Viserys, wciąż żyje.
Daeron I
Aegon III zmarł w 157 o.P., a jego następcą został Daeron, zwany Młodym Smokiem. Król Daeron Czułem, że Dorne był jednym z niedokończonych podbojów dynastii Targaryenów i dlatego rozpoczął z nimi wojnę. W rzeczywistości jego panowanie było dość krótkie, ponieważ było pełne wojen przeciwko Dornijczykom z południa. Zmarł, gdy został zabity przez Dornijczyka cztery lata po rozpoczęciu jego panowania i nie pozostawił potomków.
Baelora I
Ponieważ Daeron I nie pozostawił żadnych spadkobierców, jego następcą został jego młodszy brat, który został królem Baelorem I. Nazywany Baelorem Błogosławionym, to właśnie za jego czasów Królewska Przystań stała się świętsza, ponieważ był również oddanym septonem Wiara Siedmiu. W rzeczywistości spędzał więcej czasu na swoich obowiązkach jako septon, zamiast skupiać się na swojej pracy jako króla.
To Baelor zbudował Sept Baelora, ponieważ wiele lat po jego śmierci stał się jednym z najświętszych obszarów Królewskiej Przystani. Baelor zmarł w 171 o.P. podczas czterdziestodniowego postu. Uważano jednak, że został otruty, ponieważ niektórzy ludzie z jego Małej Rady obawiali się, że wybuchnie wojna, ponieważ zmusi całe królestwo do przejścia na Wiarę Siedmiu. Mieszkańcy Północy nie zgodziliby się na to z powodu ich oddania starym bogom.
Viserys II
Baelor I nie miał żadnych synów płci męskiej, kiedy zmarł z powodu jego oddania swojej religii. W związku z tym linia Aegona III zakończyła się śmiercią Baelora. Próbowali popchnąć jedną z trzech sióstr Baelora, by po nim przejęła sukcesję, ale ludzie nadal bali się posadzić kobietę na Żelaznym Tronie ze względu na to, jak świeże było wspomnienie Tańca Smoków.
W związku z tym jedynym żyjącym samcem Targaryenów został nowym królem. Viserys II wstąpił na Żelazny Tron i był w stanie sprawić, by jego matka była dumna, zostając królem, mimo że Rhaenyra nigdy oficjalnie nie została królową. To dzięki Viserysowi II linia Targaryenów aż do powstania Daenerys i Jona Snow . Viserys zmarł rok po tym, jak zasiadł na Żelaznym Tronie, ponieważ wierzono, że jego syn, Aegon IV, otruł go.
Pomimo krótkiego panowania, Viserys II był w zasadzie władcą Siedmiu Królestw od czasów Daerona, ponieważ był Namiestnikiem Króla dla obu synów Aegona II. Jako taki, zanim został królem, wiedział już, jak rządzić. Ułatwiło mu to wprowadzenie kilku reform w Siedmiu Królestwach.
Aegon IV
Aegon IV był tym, który zastąpił Viserysa II, ale nie bez powodu został nazwany „Niegodnym”, ponieważ tak naprawdę nie był królem, którego kochała historia. Faktem jest, że często nazywany jest najgorszym królem w historii Siedmiu Królestw, mimo że byli też królowie, którzy byli też całkiem źli (Maegor i Aerys II).
W tym czasie spłodził kilkoro bękartów. Jego najgorsze posunięcie nastąpiło, gdy na łożu śmierci legitymizował wszystkie swoje nieślubne dzieci, w tym Daemona Blackfyre'a. W rezultacie wybuchły bunty Blackfyre'ów, ponieważ Daemon uważał się za prawowitego spadkobiercę Żelaznego Tronu, ponieważ został usankcjonowany przez swojego ojca.
Daeron II i bunt Blackfyre'ów
Aegon IV, pomimo tego, jak zły był królem, pozostawił potomka w postaci króla Daerona II, który był jednym z najspokojniejszych królów wszech czasów. Był królem, który wprowadził Dorne do królestwa w najbardziej pokojowy możliwy sposób, poślubiając swoją młodszą siostrę jednemu z Martellów z Dorne. Ale fakt, że władał Daemon Blackfyre Blackfyre, który został mu podarowany przez Aegona IV, skłonił go do myślenia, że powinien być królem, ponieważ Blackfyre był często uważany za „miecz królów” ze względu na jego status jako miecza Aegona Zdobywcy.
W związku z tym i rosnącym wpływem Dorne na Siedem Królestw, Daemon Blackfyre zbuntował się przeciwko królestwu, ogłaszając w 196 o.P. swoje roszczenia do Żelaznego Ciernia. Zmarł jednak wkrótce po ogłoszeniu swojego roszczenia. Mimo to Daemon Blackfyre zostawił dzieci, które uciekły do Essos. Jego dzieci rozpoczęły nowe bunty za panowania królów, którzy poszli za Daeronem II.
Aerys I
Aerys I zastąpił swojego ojca, Daerona II, jako nowy król Siedmiu Królestw w 209 o.P. Jego panowanie zostało naznaczone kilkoma kolejnymi rebeliami ze strony Blackfyre'ów. Był w dużej mierze nieistotnym królem, ponieważ nie interesował się tronem, ponieważ w swoim czasie bardziej interesowały go proroctwa i magia. Dlatego większość swoich obowiązków zostawił człowiekowi zwanemu Czarnym Krukiem, który ostatecznie stał się Trójokim Krukiem.
Maekar I
Król Maekar I był czwartym synem króla Daerona II i mógł zostać królem, ponieważ Aerys nigdy nie miał dzieci, ponieważ nigdy nie był zainteresowany rządzeniem Siedmioma Królestwami, a nawet wspieraniem rodu Targaryenów. Pod tym względem Maekar był tym, który go zastąpił.
Maekar nie przeprowadził w swoim czasie wielu ważnych reform, ale był w stanie stłumić bunty Blackfyre'ów. Mimo to bunt Dornijczyków ostatecznie go zabił, ponieważ zginął w bitwie 233 o.P. Jego rządy były głównie naznaczone różnymi rebeliami, w których walczył.
Aegon V
Aegon V jest również nazywany „Jajkiem” i jest jedną z postaci w Opowieści o wsadze i jajku, które napisał George RR Martin . W opowieściach był giermkiem ser Duncana Wysokiego, ponieważ Jajo musiał zostać rycerzem, aby zasłużyć na swoje miejsce, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby został królem.
Nazywany Aegonem Nieprawdopodobnym, Jajo wstąpił na Żelazny Tron, ponieważ wszyscy inni spadkobiercy albo zginęli, albo odrzucili tron. W związku z tym został królem Siedmiu Królestw, mimo że daleko mu było do bycia pierwszym w kolejce po Maekara I. Aegon V miał wielkie rządy, ale zmarł w Summerhall, gdy próbował przywrócić smoki za pomocą ognia do wyklucia się. trochę smoczych jaj. Wszyscy w zamku zginęli w wyniku tego katastrofalnego wydarzenia.
Jaehaerys II
Jaehaerys II urodził się jako syn Aegona V i Bethy i rządził tylko przez trzy lata. Był królem, który walczył w Wojnie Dziewięciopensowych Królów w Stepstones i był znany z zakończenia ostatecznej rebelii Blackfyre'ów.
Nie miał wielu znaczących czynów, ale to on zmusił swojego syna, Aerysa, do poślubienia jego córki, Rhaelli, wierząc, że obiecany książę będzie pochodził z ich linii. A najbardziej godnym uwagi czynem, jaki miał, był fakt, że był w stanie pogodzić wiele różnych Wielkich Rodów podczas swoich rządów i dlatego większość domów Siedmiu Królestw była przyjaciółmi za panowania Szalonego Króla.
Szalony król Aerys II
Oficjalnie ostatnim władcą Targaryenów, który zasiadł na Żelaznym Tronie, był Aerys II, nazywany Szalonym Królem z powodu tego, jak szalony i okrutny był. Często mówiono, że jego szaleństwo wynikało z faktu, że miał problemy z spłodzeniem kolejnych spadkobierców później Rhaegar, który był jego pierwszym synem. Jako taki, on często maltretował swoją żonę za jego czasów jako króla i znany był z tego, że palił ludzi, którzy nie zgadzali się z jego metodami.
Kiedy Rhaegar potajemnie uciekł z Lyanną Stark, Robert Baratheon zebrał wiele różnych domów, by zbuntować się przeciwko Szalonemu Królowi. Oczywiście wiele innych domów miało swoje własne powody do buntu, ale w większości był to bunt zbudowany na zazdrości jednego człowieka. Rhaegar zginął podczas buntu, gdy wszystkie inne dzieci Aerysa II uciekły z Siedmiu Królestw, gdy stało się jasne, że Szalony Król przegrywa wojnę.
W końcu, kiedy Aerys rozkazał rycerzowi Gwardii Królewskiej Jaime'owi Lannisterowi zabić własnego ojca, Tywina Lannistera, który zdradził Szalonego Króla, szermierz zabił go i został Królobójcą za jego czyn. Śmierć Szalonego Króla pozwoliła Robertowi Baratheonowi wstąpić na Żelazny Tron, jednocześnie kończąc dynastię Targaryenów.
Jednak linia krwi Szalonego Króla żyła w postaci jego najmłodszej córki, Daenerys Targaryen, i jego tajemniczego wnuka, Jona Snowa. Ani Daenerys, ani Jon nigdy nie zostali królową ani królem, ponieważ Aerys II był rzeczywiście ostatnim królem Targaryenów, który zasiadł na Żelaznym Tronie.