Za pomocą Robert Milaković /5 września 20216 września 2021 Horror akcji „Megalodon Rising” oznacza powrót największego wodnego drapieżnika w historii kina i jest kontynuacją filmu „Megalodon” z 2018 r. Brian Nowak przejmuje reżyserię od Jamesa Thomasa, który kierował poprzednim rozdziałem ze scenariusza autorstwa Andrei Ruth. Ten film, podobnie jak jego poprzednik, pochodzi z Asylum First Class Productions i występuje w nim Wynter Eddins, Freda Yifan Jing, O’Shay Neal, Tom Sizemore i Zhan Wang. „Megalodon Rising” został wydany w streamingu i wideo na żądanie 27 sierpnia.
Asylum słynie oczywiście z niskobudżetowych produkcji bezpośrednio do przeklętych filmów wideo, w tym zwrotów akcji takich klasyków, jak „Węże w pociągu”, „Skarb Da Vinci”, „Piraci z Wyspy Skarbów”, „Bitwy w Los Angeles”. pośród innych. Jednak wydali również wątek swoich własnych oryginalnych tytułów, w tym „Mega Python vs Gatoroid”, „Atak dwugłowego rekina”, „Bermudzkie macki” i „Doktor zabije cię teraz”. tworząc kilka przyjaznych dla rodziny tytułów, a ostatnie wzmianki to „Księżniczka i kucyk”, „CarGO” i „A Beauty & The Beast Christmas”.
W „Megalodon Rising” chiński okręt wojenny z trzema członkami załogi na pokładzie przeprowadza testy na jakimś tajnym urządzeniu szpiegowskim tuż u wybrzeży Stanów Zjednoczonych. Badanie zostało uznane za sukces, gdy nagle ogromny rekin taranuje i zatapia ich statek. Wszyscy członkowie załogi giną wraz ze statkiem, z wyjątkiem doktora Lee, w którego rolę wcielił się Freda Yifan Jing, który następnie zostaje zabrany przez amerykański niszczyciel pod dowództwem kapitana Lyncha, w którą wcielił się Wynter Eddins. Pojawia się wtedy chiński niszczyciel, żądając, by dr Lee nie spełnił ich prośby, co doprowadziłoby do brutalnej konfrontacji prowadzącej do intensywnego zbrojnego starcia.
Pomijając dwie przeciwne strony, przebudził się kolosalny rekin zabójca, który przypuszczalnie wyginął, a wszystkie nowoczesne maszyny próbujące eksterminować okrutną bestię nie mają sobie równych.
Ten drugi rozdział dość ściśle odzwierciedla formułę pierwszego filmu. Na przykład Kapitan Lynch jest siostrą Kapitana pierwszego filmu o tym samym imieniu, Tom Sizemore z „7 grzechów głównych” przejmuje rolę gościnnej gwiazdy od Michaela Madena, najbardziej znanego z „Sezonu rekinów”, a Chińczycy zastępują teraz Rosjan. jako złoczyńcy z pierwszego filmu. Film jest już powolnym filmem do thrillera akcji-horroru. Jest zbyt dużo impasu chińsko-amerykańskiego w połączeniu z osobistym programem XO, który ani nie dodaje żadnych aspektów suspensu, ani nie wprowadza żadnych emocji, co prowadzi do żmudnego ociągania się.
„Megalodon Rising” nie jest nawet w pobliżu najlepszych filmów o rekinach nakręconych w Hollywood, biorąc pod uwagę filmy „Szczęki” uznanego reżysera Stevena Spielberga, które postawiły sobie poprzeczkę niezwykle wysoko. Jednak ze względu na niski budżet, jest to jeden z lepszych tytułów, które Asylum ostatnio wypuścił. Nie oznacza to jednak, że jest to zdumiewające, ponieważ w tym filmie nie ma żadnych czynników „wow”. Jakość jest zauważalnie niska, nawet jak na film tego kalibru. Mogło być lepiej, ale znowu pochodzi z Azylu. Co ciekawe, rekiny wyglądają całkiem przyzwoicie z realistycznym akcentem, nawet jak na film o azylu, który jest czymś, co może dać firmie produkcyjnej kilka rekwizytów. Właściwie na plakacie filmu był normalnie wyglądający rekin. Co dziwne, nic z tego nie było nigdzie widoczne w filmie.
Rzeczywiście, w narracji jest wiele dziur w fabule, które naprawdę trudno zignorować, ponieważ podważają wiarygodność filmu. Na przykład Chińczykom udaje się jakoś przemycić armadę okrętów wojennych przez Pacyfik, nie zauważając nikogo, co nie ma żadnego sensu, nawet jak na film. Kolejną luką jest pojedynek między żołnierzami a ludożernymi rekinami w San Diego, gdzie mimo że bestie wielokrotnie uderzały w okręty, a mężczyźni wściekle strzelali do nich z ogromnych karabinów maszynowych, nikt na plaży wydaje się nie zauważać ani odchodzić. woda. Jest też rozmowa o rekinach i ich pęcherzach pławnych, a z faktów wynika, że rekiny ich nie mają, ale polegają na sile nośnej generowanej przez ich duże płetwy piersiowe, podobnie jak skrzydła samolotu zapewniają unoszenie się w powietrzu, dlatego muszą idź dalej, żeby nie zatonęły.
Grafika na statku była całkiem świetna; jednak, jeśli ktoś przyjrzał się uważnie, mógł zauważyć, że statek był starym statkiem towarowym z czasów II wojny światowej o nazwie SS Lane Victory, a nie nowoczesnym okrętem wojennym, jak pokazano w filmie, na mostku były inicjały KECW, które to potwierdzają. Użycie słów i terminów było całkowicie poza kontekstem tego, czego można by się spodziewać po okręcie wojennym. Były takie terminy jak „Wire the Admiral”. Kapitan ciągle dzwonił do faceta odpowiedzialnego za komunikację „Wilco”, co po prostu oznacza, że zastosuje się do ekwiwalentu, aby skopiować to lub roger tamto. Innym interesującym aspektem tej funkcji jest to, że studio wciąż kilkakrotnie wykorzystywało starą sztuczkę recyklingu i ponownego wykorzystania wcześniej użytych materiałów w tym samym filmie.
Całkowicie niewiarygodna wymiana zdań pomiędzy oczywiście kilkoma członkami amerykańskiej i chińskiej marynarki wojennej jest dość zabawna ze względu na brak dowcipu, pomimo braku akcji rekinów. Wydaje się, że na pancerniki nie lądują żadne naloty, a wśród wyższych urzędników rządowych nie ma paniki, biorąc pod uwagę skalę problemu. To pozornie śmieszne, że członkowie załogi na wszystkich poziomach kwestionują rozkazy.
Występy różnych aktorów nie były zapierające dech w piersiach, ale było po prostu w porządku. Scenariusz oczywiście mógł mieć z tym coś wspólnego, ponieważ nie należał do tych dobrych. Zarówno aktorzy, jak i aktorki zdołali utrzymać się na powierzchni w tej niestabilnej fabule, przekraczając oczekiwania wielu. Jednak jednym z wykonawców, który wykonał wzorową dostawę, musi być Freda Yifan Jing jako dr Lee.
Jeśli szukasz ekscytującego filmu o rekinach, który podniesie Ci poziom adrenaliny, to „Megalodon Rising” nie jest dla Ciebie tytułem. Jednak fajnie jest obserwować, czy zamierzasz wskazać wiele oczywistych wad, które można było naprawić za pomocą kilku przeróbek i sprawdzenia faktów.