Za pomocą Hrvoje Milaković /2 października 20212 października 2021 Format miniserialu jest czymś odstającym w serwisie Netflix; większość programów jest zaprojektowana jako długie seriale, a nawet te, które miały być jednosezonowe, kończą się wieloma sequelami. Większość z tych kolejnych sezonów nie osiąga jakości pierwszego z nich, ale ten powód nie był wystarczająco silny, aby je powstrzymać. Ale z sukcesem takich rzeczy jak Queen’s Gambit i Gra w kalmary , coraz bardziej modne stają się pokazy tylko jednego sezonu. Maid ma na uwadze ten sposób myślenia i stara się być znacznie powyżej średniej standardowej produkcji Netflix.
Serial inspirowany jest wspomnieniami Stephanie Land Pokojówka: ciężka praca, niska płaca i wola przetrwania matki i opowiada historię młodej matki, która wraz ze swoją dwuletnią córką ucieka z agresywnego związku. Aby przeżyć, podejmuje pracę jako służąca, sprzątająca domy. Serial skupia się głównie na zmaganiach matki, aby postawić sufit nad głową córki i jedzeniem na stole, a także na wielu przeszkodach, które stoją na jej drodze.
W niektórych miejscach Maid jest określany mianem komedii/dramatu i chociaż zdarzają się tu i ówdzie dowcipy, jasne jest, że Maid to pełnowymiarowy dramat. Każdy odcinek trwa godzinę, ale dzięki bardzo solidnej realizacji filmowej, ładnej historii i niesamowitym występom wszystkich aktorów, Maid porusza się w zawrotnym tempie. Zawsze dostarcza nowe rozwiązania dla swojej głównej bohaterki i sytuacji, w której żyje.
Oczywiście głównym wyróżnikiem z całego show jest Margaret Qualley. Młoda aktorka jest na fali, odgrywając kilka bardzo ważnych ról w różnych projektach medialnych; pojawia się jako młody hipis, który jest częścią rodziny Manson w „Pewnego razu w Hollywood” Quentina Tarantino, a nawet występuje jako jedna z głównych postaci w Death Stranding Hideo Kojimy. Z tej okazji Qualley był w centrum uwagi. Jest bez wątpienia gwiazdą serialu i udowadnia to w każdym odcinku. Występ Qualley jest mocny, delikatny, zdesperowany, słodki i smutny we wszystkich równych częściach. Aktorce udaje się przebyć całe spektrum emocji, czasem w jednym odcinku, a bez niej przedstawienie po prostu nie byłoby takie samo.
Qualley jest bardzo młodą aktorką, ale jej młody wiek nie powstrzymuje jej, gdy nadchodzi czas, aby wcielić się w rolę matki, która zrobiłaby wszystko dla swojej córki. Qually nigdy nie wchodzi w tryb przesadny, tak jak wiele innych aktorek, gdy mierzy się z rolami z tak dużym bagażem emocjonalnym. Zawsze pozostaje współczująca, a jej sytuacja zawsze wydaje się zrozumiała i zgodna z decyzjami, które podejmuje przez cały serial. Nawet gdy jej postać popełnia okropny błąd, nie możesz nie zrozumieć, co wtedy działo się w jej głowie. Miejmy nadzieję, że sezon nagród zapamięta program w przyszłym roku, kiedy nadejdzie czas na wręczenie nagród, zwłaszcza tych skierowanych do Qualley i jej niesamowitego występu.
Reszta obsady jest równie obiecująca i solidna. Nick Robinson zaczyna jako niesympatyczny, brutalny ojciec, ale w miarę upływu czasu historia maluje obraz postaci, który czyni ją bardziej zrozumiałą i sympatyczną, nie próbując jednocześnie usprawiedliwiać swoich brutalnych działań. Andie McDowell, która w prawdziwym życiu jest matką Margaret Qualley, również wciela się w rolę matki protagonisty i jest to wszystko, na co można liczyć. Supergwiazda lat 80. wciąż ma w sobie urok i kotlety, aby uchwycić esencję kobiety, która może nie jest tak stabilna psychicznie, jak chce, ale wciąż ma czas, aby być kreatywną i matczyną.
Anika Noni Rose również wyróżnia się w kilku odcinkach, a Billy Burke również pojawia się w bardzo dyskretnej, ale ważnej roli. Program jest naprawdę szczęśliwy, że ma tak niesamowitą obsadę.
Wizualnie przedstawienie jest dość ogólne. Żaden z reżyserów nie odważył się dodać do odcinków żadnego wizualnego rozmachu. I chociaż pomaga to uzyskać obraz realistycznego serialu telewizyjnego, w niektórych momentach wydaje się nudne. Niemniej jednak kłamstwem byłoby stwierdzenie, że serial nie jest dobrze nakręcony.
Większość zabawnych części serialu pochodzi z samego scenariusza, ponieważ postać Qualleya czasami przechodzi w bardzo potężne sekwencje marzeń, w których wyobraża sobie wszystko, co chce mieć i wszystko, czym chce być. To marzenie czasami przenika do prawdziwego życia i sprawia, że są zabawne, jeśli nie w jakiś sposób pesymistyczne chwile.
Spektakl umie też obsłużyć swoją historię na różnych płaszczyznach, stając się krytyką różnych programów pomocy społecznej w USA. Wszystkie są wypełnione wspaniałymi ludźmi, którzy chcą pomagać innym, ale nie mają niezbędnych zasobów, aby to zrobić. Albo po prostu powstrzymują ich różne poziomy biurokracji, które czasami nie mają żadnej logiki dla ludzi, którzy faktycznie cierpią z powodu tych strasznych sytuacji. Program przekazuje swoje przesłanie, ale na szczęście nigdy nie próbuje stać się propagandą ani zbyt wiele razy uderzać w czyjąś głowę. Wszystko w tym aspekcie historii odbywa się bardzo organicznie.
Pokojówka może nie ma ekscytującej perspektywy nauczania przypadkowych ludzi o konkurencyjnym świecie szachów, ale ma smutną perspektywę nauczania o smutnym świecie bezdomnych i maltretowanych ludzi. Mimo to serial jest naprawdę dobrze zrobiony i dla tych, którzy zaryzykują, przekonają się, że emocjonalna podróż jest warta zainwestowanego czasu.