Za pomocą Robert Milaković /10 września 202110 września 2021 „Beyond the Infinite Two Minutes” to japoński film science fiction, będący kontynuacją uroczego filmu „One Cut of the Dead” Junty Yamaguchi. To fantastyczne dzieło sztuki ruchu zostało w całości nakręcone na iPhonie przez grupę teatralną Kikaku w jednym ciągłym ujęciu napisanym przez Makoto Uedę.
„Beyond the Infinite Two Minutes” to ugrzęźnięcie w nieskończonej pętli czasu. Poznajemy Kato, prostolinijnego mężczyznę prowadzącego dość proste życie jako właściciel kawiarni i początkującego muzyka, który ma słabość do kobiety pracującej w sąsiednim sklepie. To koniec dnia pracy, a on zostawia swojego pracownika w zamknięciu, gdy idzie na górę do swojego mieszkania. W jego domu ekran komputera zaczyna z nim rozmawiać, ale na monitorze jest on sam. Lustrzane odbicie na ekranie mówi Kato, że jest o dwie minuty od przyszłości. Gdzieś w trakcie filmu w kawiarni na dole znajduje się kolejny monitor, który pokazuje dwie minuty z przeszłości Kato.
Cała funkcja dotyczy ogólnie ekonomii od samego początku, przestrzeni, założenia i charakteru wypełnionego tonami sztuczek. Ta funkcja jest zabawna, pokazując widzom, jak rozgrywa się dwuminutowy scenariusz tunelu czasoprzestrzennego w telewizji. Z podekscytowaniem śledzimy postacie, które krążą w górę iw dół między obecną i przyszłą wersją, i skutecznie bawimy się tymi samymi kilkoma rozmowami dwa razy, co jest celowo zrobione, aby widzowie mogli zrozumieć logikę. Można by się spodziewać, że będzie to nudne i wymagające, ale co ciekawe, jest wręcz przeciwnie, ponieważ filmowcy i obsada sprawiają, że wszystko jest świeże i napompowane.
W pewnym momencie sztuczki stają się dość nudne, ale Yamaguchi dodaje pikanterii, wprowadzając trzecią ramę czasową, przeszłość. Przełączanie się między ramami czasowymi tworzy nowe zwroty akcji, ponieważ postacie nieustannie mieszają się z regułami czasu. Jego warstwy i warstwy opowiadania, choć w pewnym momencie wydaje się, że jest to sztuka sceniczna. Podczas gdy niektóre wydarzenia wydają się przesadzone w niektórych przypadkach, aktorstwo czasami wydaje się przesadzone, ale nadal jest przyzwoite i ekscytujące bez nadmiernego dopracowania.
Jednak odkrycie jest kłopotliwe, gdy bohaterowie przyzwyczajają się do uroków dwuminutowej pętli czasowej i postanawiają trochę przesunąć kopertę i zobaczyć, jak daleko mogą się posunąć. Ich wysiłki w całym filmie wyraźnie pokazują dowcipne pismo, które oferuje wystarczająco dużo szczegółów, aby wszystko było ładne i ciasne, jednocześnie ujawniając nowe i niestabilne możliwości. Warto wspomnieć, że zgodnie z oczekiwaniami ludzi, gdy znajdują się w różnych okolicznościach, ich zakradnięcie się w przyszłość wymyka się im spod kontroli z intrygującymi i często zabawnymi skutkami.
Scenariusz jest nie tylko sprytnie napisany, ale także zabawny. Aktorzy wskakują od razu, w pełni wcielając się w postacie i pogrążając się w absurdalności tego wszystkiego. Wszystkie te przerysowane występy są ciekawe i sympatyczne. Ciekawi mnie, co zamierzają zrobić i jak wyjdą z tej dziwnej sytuacji. Dialog nie jest najlepszy; jednak mógł to być w zasadzie przypadek utraty wiadomości w tłumaczeniu. Film też nie jest zbyt obszerny, ale aktorstwo komediowe działa swoją magią. Publiczność zostaje uwikłana w cały scenariusz, śmiejąc się i dopingując ich, gdy uroczo próbują coś zrozumieć.
Letnia ścieżka dźwiękowa, która gra podczas otwarcia filmu, wydaje się trochę nie na miejscu, ponieważ brzmi jak muzyka akordeonowa; jednak w dalszej części filmu proste elektroniczne rytmy podkręcają nastrój, ponieważ ten drugi jest bardziej zgodny z tematem filmu. Pod koniec tej funkcji dzieje się trochę głupkowatych rzeczy, a zakończenie jest dość niesatysfakcjonujące.
Wśród wszystkich gagów są naprawdę głębokie myśli. Tematy wyróżnione w tym filmie nie są nowymi koncepcjami; jednak wyjątkowość polega na sposobie, w jaki to wszystko jest dostarczane. Możliwość patrzenia w przyszłość bez względu na dozwolony czas sprawia, że zespół czuje się zobowiązany do spełnienia tych przyszłych oczekiwań. Martwią się i boją zaprzeczyć temu, co już widzieli jako swoje jutro w ciągu najbliższych dwóch minut, i muszą dokonywać wyborów, których nie dokonują w normalnych okolicznościach. W miarę zacieśniania się ram czasowych przyszłości widzimy postacie utrzymywane w miejscu przez czyny z przeszłości i próbujemy przekazać kluczowe przesłanie, że wielu ludzi nawiedza ich przeszłość, śmiertelnie przerażonych tym, co przyniesie przyszłość i często zamrożone w miejscu. boi się iść do przodu lub do tyłu.
Jednak tym, co wyróżnia ten film, nie jest jego genialna struktura ani dowcip, ale sposób, w jaki poruszana jest dynamika postaci i podstawowe tematy. Tempo jest wciąż niesamowicie gorączkowe; widzowie mogą dowiedzieć się przynajmniej czegoś o różnych postaciach oraz o tym, jak współpracują ze sobą jako zespół i wchodzą ze sobą w interakcje. Stawanie twarzą w twarz z przyszłością pomaga Kato stawić czoła swoim lękom, stając się mniej onieśmielony zmianami i wreszcie przygotowując się do ponownej oceny swoich priorytetów, udowadniając, że nie trzeba być pesymistą, aby być innowacyjnym, a czasami najbardziej potrzebne jest po prostu patrzenie na to, co ma przed oczami.
„Beyond the Infinite Two Minutes” to przyjazny, ciepły, zabawny i inteligentny film science fiction. To opowieść o podróżach w czasie, odnosząca się do współczesnego stylu życia, oddająca hołd temu, jak ważna jest bieżąca chwila w stosunku do tego, co już się wydarzyło i co ma jeszcze nastąpić. Całe 70 minut z pewnością będzie warte twojego czasu i upewnij się, że oglądasz, aż napisy końcowe będą się pojawiać, gdy odsłaniają magię, ujawniając, jak wszystko połączyło się w kulisach.