Jakie jest prawo niespodzianki w Wiedźminie? (i jak są połączone Ciri i Geralt)

Świat Wiedźmina lub kontynentu jest podobny do naszego świata, ale jest również wyjątkowy sam w sobie ze względu na obecność potworów i magii oraz ze względu na unikalne prawa, którymi się tam rządzą. Jednym z takich praw, które jest uniwersalne na kontynencie, jest Prawo Niespodzianki, które jest jednym z najczęściej przywoływanych praw, których ludzie używają, gdy ktoś ma dług wdzięczności wobec innej osoby. Ale czym właściwie jest Prawo Niespodzianki w Wiedźminie?

Prawo niespodzianki to prawo, na które można się powoływać za każdym razem, gdy czyjeś życie zostaje uratowane. Ogólnie rzecz biorąc, Prawo Niespodzianki mówi, że osoba, której życie zostało uratowane, powinna dać zbawicielowi coś, co już posiadała, ale wciąż nie jest znana. Może to przybrać formę żniwa, a nawet dziecka.

Wiele osób ma tendencję do mylenia się z Prawem Niespodzianki, ponieważ nie zostało ono właściwie wyjaśnione w Wiedźminie, z wyjątkiem krótkiego opisu Geralta. To powiedziawszy, aby zrozumieć całą fabułę Wiedźmina i dlaczego Ciri należała do Geralta, musisz zrozumieć, o co chodzi w Prawie Niespodzianki i dlaczego jest to coś, co ludzie na kontynencie uważają za święte.

Jakie jest prawo niespodzianki w Wiedźminie?

Jedną z rzeczy, które są kluczowe dla historii Wiedźmina w książkach, grach i serialach, jest to, że Ciri jest dzieckiem Geralta, ponieważ była nagrodą, która pojawiła się, gdy Geralt przywołał Prawo Niespodzianki. Przeznaczenie połączyło więc Geralta i Ciri, gdy Wiedźmin stał się postacią ojca, której księżniczka nigdy nie miała w swoim życiu większego udziału. Oczywiście cała fabuła Wiedźmina mocno koncentruje się na relacji Geralta i Ciri oraz na tym, co Wiedźmin jest gotów zrobić, aby chronić swoje dziecko zaskoczenia.

Ale chociaż wiemy, że Ciri jest dzieckiem zaskoczenia na mocy Prawa Niespodzianki, wiele osób nie do końca rozumie, o co chodzi w tym prawie. Czym w związku z tym jest Prawo Niespodzianki w Wiedźminie? Zanim na to odpowiemy, spójrzmy na tło tego prawa i jak stało się ono tak ważne w schemacie rzeczy w Wiedźminie.

W sezonie 1 widzieliśmy Geralta na bankiecie weselnym księżniczki Pavetty, kiedy królowa Calanthe z Cintry szukała dla swojej córki odpowiedniego męża, aby zawrzeć sojusze z innymi królestwami. Geralt był tam tylko po to, by towarzyszyć Jaskierowi jako ochroniarz, ale ostatecznie został zaplątany w bałagan, gdy pojawiła się nieznana twarz.

Gdy różni zalotnicy ustawiali się w kolejce po rękę Pavetty, Duny, rycerz odziany w tandetną zbroję i z zakrytą twarzą, nagle pojawia się, by zażądać od księżniczki swojej własności na mocy Prawa Niespodzianki, ponieważ dawno temu uratował męża Calanthe i przywołał prawo. Powołując się na prawo, król Cintry dowiedział się, że Calanthe jest w ciąży, a to oznaczało, że Pavetta słusznie należała do Duny'ego.

Kiedy strażnicy na bankiecie zmusili Duny'ego do otwarcia zbroi, okazało się, że miał on twarz jeża z powodu klątwy. Później okazało się również, że on i Pavetta byli już zakochani.

Widząc to, Calanthe kazała zabić Duny'ego, ale Myszowór, a nawet Eist, który wkrótce miał zostać nowym królem Cintry, sprzeciwili się temu rozkazowi, ponieważ Prawo Niespodzianki było święte. Mimo to królowa ustąpiła, a to zmusiło Geralta do wyciągnięcia ręki, ponieważ on również powiedział, że prawo zaskoczenia jest święte i musi być przestrzegane przez cały czas.

Mimo to doszło do bitwy, ponieważ królowa Calanthe nie chciała oddać dziecka. W końcu walka musiała zostać przerwana, ale Calanthe już miała zabić Duny'ego, zanim Pavetta krzyknęła i użyła swoich mocy, by prawie zniszczyć całą salę bankietową. Wtedy królowa Calanthe w końcu zrezygnowała ze swojego twardego stanowiska w tej sprawie, aby przeznaczenie odegrało swoją rolę. Spowodowało to również zniesienie klątwy Duny'ego.

Gdy klątwa zniknęła i Duny mógł teraz poślubić Pavettę, rycerz powiedział Geraltowi, że może poprosić go o wszystko jako zapłatę za uratowanie życia. Wiedźmin nie chciał o nic prosić, bo czuł, że nie musi. Ale kiedy Duny ustąpił, Geralt powołał się na Prawo Niespodzianki i podążył za nim, mówiąc, że to daje mi to, co już masz, ale czego nie znasz.

Zaraz po tym, jak Geralt przywołał Prawo Niespodzianki, Pavetta natychmiast zwymiotowała, by ujawnić, że przez cały czas była w ciąży z dzieckiem Duny'ego. Oznaczało to, że ich dziecko, którym okazała się Ciri, zostało już obiecane Geraltowi jako dziecko zaskoczenia. Tymczasem Wiedźmin nie chciał odebrać swojego dziecka zaskoczenia i obiecał, że nigdy go nie odbierze. Ale, jak widzieliśmy, wszystko się zmieniło, gdy zdał sobie sprawę, że Cintra zaraz upadnie i że musi zająć Ciri, by była bezpieczna.

Od tego momentu łatwo jest zrozumieć, o co chodzi w Prawie Niespodzianki. Jak możesz zrozumieć ze słów Geralta, gdy powiedział, daj mi to, co już masz, ale czego nie wiesz, Prawo Niespodzianki w zasadzie pozwala komuś domagać się dobrodziejstwa, które dłużnik już posiada, ale jeszcze o tym nie wie. To prawo jest zwykle przywoływane jako dożywotni dług, gdy ktoś ratuje życie innej osoby.

Ale chociaż seria Wiedźmin pokazuje nam, że dobrodziejstwem, które wynika z Prawa Niespodzianki, jest zwykle dziecko, musisz wiedzieć, że może to być wszystko. W niektórych przypadkach może to być coś tak prostego jak zbiory. Może to być w zasadzie wszystko, o ile osoba, która ma dożywotni dług, już go posiada, ale jeszcze się o tym nie dowiedział.

Dlaczego Geralt powołał się na Prawo Niespodzianki?

Jeśli zastanawiasz się, dlaczego Geralt powołał się na Prawo Niespodzianki, zrobił to tylko po to, by Duny poczuł się, jakby nie był zadłużony wiedźminowi. W scenie, w której Duny kazał Geraltowi o cokolwiek poprosić, powiedział Wiedźminowi, że nie chce żyć ciężko, wiedząc, że ma dług życia u kogoś, kto uratował mu życie.

Tak więc, jak zapewne już wiesz, Geralt nie chciał prosić Duny'ego o nic, ponieważ czuł, że to tylko słuszne, aby go uratować. Jednak widząc szczerość Duny'ego, Geralt po prostu przywołał Prawo Niespodzianki, aby nie musiał już prosić o nagrodę. Przecież dobrodziejstwo w Prawie Niespodzianki może być czymś tak prostym i tak prawdopodobnie myślał Geralt.

Ale Geralt nigdy nie zdawał sobie sprawy, że dostanie dziecko z zaskoczenia i widać było po jego twarzy, że nie chce dziecka. Dodał nawet, że nie chce odebrać dziecka, co skłoniło Myszowora do powiedzenia Geraltowi, że nie może uciec przed przeznaczeniem i że on i Ciri są już związani.

Czy Geralt był dzieckiem zaskoczenia?

Jedną z najbardziej zagmatwanych rzeczy w Geralcie jest to, czy sam jest dzieckiem zaskoczenia. W książkach Myszowór powiedział Calanthe, że Geralt będzie wiedział o Prawie Niespodzianki więcej niż ktokolwiek inny, ponieważ sam też był jego wytworem. Stąd bierze się zamieszanie, ponieważ większość Wiedźminów jest w rzeczywistości wytworem Prawa Niespodzianki, ponieważ są oddani Wiedźminom jako młodym chłopcom, aby sami stali się Wiedźminami.

Jednak Geralt nigdy nie potwierdził, że był dzieckiem zaskoczenia. W pewnym momencie w książkach powiedział, że Myszowór się mylił. To powiedziawszy, możliwe, że Myszowór rzeczywiście się mylił, ponieważ po prostu uogólnił, że wszyscy Wiedźmini są dziećmi zaskoczenia. W końcu żaden zdrowy na umyśle rodzic nie byłby na tyle chętny, by oddać swoje dzieci na szkolenie na wiedźminów bez gwarancji, że przeżyją ten proces.

Czy to jest inspirowane rzeczywistością?

Ściśle mówiąc, nie mamy prawdziwego Prawa Niespodzianki, ponieważ ten zwyczaj nie jest czymś, co kraje legalnie przestrzegają. Jednak Prawo Niespodzianki to coś, co jest inspirowane innymi opowieściami i folklorem, niezależnie od tego, czy są prawdziwe, czy nie.

Przede wszystkim historia Duny'ego wywodzi się z niemieckiej baśni Hans My Hedgehog. W tej opowieści Hans jest hybrydą jeża i mężczyzny i mieszka w lesie. Kiedy król gubi się w lesie, postanawia pomóc królowi w odnalezieniu drogi do domu, o ile podpisze umowę, która mówi, że król powinien dać mu wszystko, co najpierw przyjdzie, aby go powitać, gdy wróci do domu.

Kiedy król wrócił do domu, jego córka jako pierwsza powitała go, a to oznaczało, że była już winna Hansowi. Jest to dość podobne do historii Duny'ego i Pavetty, ponieważ Hans poślubił córkę i stał się potem przystojnym mężczyzną.

W słowiańskiej mitologii Prawo Niespodzianki jest w rzeczywistości jedną z rzeczy, które przywołujesz, gdy zawierasz układ z diabłem. Tymczasem w Biblii, w Księdze Sędziów, rozdział 11, Jefte Gileadczyk zawiera układ z Bogiem, że złoży Bogu w ofierze pierwszą rzecz, która wyjdzie z jego domu, aby powitać go po powrocie, dopóki Bóg mu obieca zwycięstwo. Ponieważ to jego córka pierwsza go przywitała, musiał złożyć go w ofierze Bogu.

Krótko mówiąc, chociaż może nie być prawdziwej wersji Prawa Zaskoczenia, jest to coś, co można zobaczyć w różnych folklorze i mitologiach. W końcu Wiedźmin to w rzeczywistości tylko zbiór różnych połączonych folkloru i mitologii.

Czy kiedykolwiek może to być prawnie egzekwowane?

Gdyby istniało prawdziwe Prawo Niespodzianki i gdyby ktoś powołał się na nie w prawdziwym świecie, trudno byłoby je prawnie egzekwować, ponieważ w większości jurysdykcji prawo stanowi, że obie strony musiałyby jasno określić zakres i definicja zaskoczenia, aby umowa była rzeczywiście wykonalna. Jednak Prawo Niespodzianki jest tak niejasne, że wszystko, co dłużnik posiada wierzycielowi, może być w zasadzie wszystkim.

Oczywiście, jeśli niespodzianka okazałaby się dzieckiem zaskoczenia, nie można tego wyegzekwować właśnie dlatego, że oddanie dziecka w ramach spłaty długu jest w zasadzie sprzeczne z moralnością publiczną. Inaczej byłoby, gdyby odbywało się to przez adopcję, ale porzucenie dziecka jako formy zapłaty jest czymś, co jest generalnie niewykonalne przez prawo.