Historia Lúthien i Morgoth

Tolkiena Legendarium to jeden z największych, najpopularniejszych i najciekawszych fikcyjnych uniwersów, jakie mamy. Jest w pewnym sensie uosobieniem uniwersum opartego na fantasy i służył jako prototyp dla wszystkich późniejszych podobnych uniwersów, które są częścią gatunku fantasy. Wszechświat Tolkiena ma wiele tajemnic i chociaż niektóre z nich są niejasne, niektóre są rozwiązane, ale wymagają dalszego wyjaśnienia. Jedną z tych ostatnich jest historia elfiej dziewicy Lúthien i Morgotha, pierwszego Czarnego Pana w Legendarium . Jak są połączeni i jaka jest ich historia? Czytaj dalej aby się dowiedzieć.

Lúthien była dziewicą elfów, która wraz ze swoim ukochanym, śmiertelnym Adanem Berenem, oszukała Czarnego Pana Morgotha, aby Beren mógł ukraść Silmaril z jego Żelaznej Korony. Beren musiał to zrobić, aby uzyskać zgodę ojca Lúthien na poślubienie jej.

W dzisiejszym artykule opowiemy, kim byli Lúthien i Morgoth i jaka była ich dokładna rola w Legendarium byli. Zobaczycie wtedy, jak ich historie są ze sobą powiązane i co Morgoth początkowo planował dla elfki, zanim udało jej się uciec. Przygotowaliśmy dla Ciebie wiele informacji, więc czytaj dalej do samego końca!

Kim jest Luthien?

Lúthien, znana również jako Lúthien Tinúviel, to fikcyjna postać stworzona przez J.R.R. Tolkiena, który pojawia się w opowiadaniach z jego Legendarium . Jest dziewicą elfów i jedyną córką Wielkiego Króla Thingola z Doriathu i Melianki, Mai. Była pierwszą elfką, która poślubiła śmiertelnika, Adana Berena. Głównym źródłem jej opowieści jest opowieść Beren i Lúthien, której wcześniejsze wersje pojawiły się w innych utworach, a także w poezji.

Lúthien spotkała Berena w lasach Doriathu i od razu się zakochali. Niestety, ojciec Lúthien nie chciał zostawić córki śmiertelnikowi. Aby odrzucić go bez złamania przysięgi, że nie skrzywdzi Berena, poprosił go o zdobycie jednego z trzech Silmarilów z Żelaznej Korony Morgotha. Lúthien została zamknięta, aby nie mogła pomóc Berenowi, ale kiedy dowiedziała się, że został wzięty do niewoli w Tol-in-Gaurhoth, udało jej się uciec, by stawić czoła Sauronowi i uratować Berena, z pomocą Huana, psa Valinoru. .

Dzięki mocom Lúthien przeszli przez bramy Angbandu po tym, jak uśpiła wielkiego wilkołaka Carcharotha, który strzegł bram. Poddali się tronowi Morgotha, a Luthien poprzez taniec i śpiew zdołała wprowadzić Morgotha ​​i wszystkich jego sług w głęboki sen, pozwalając Berenowi na zdjęcie Silmarila z Żelaznej Korony. Ale kiedy uciekali, Carcharothowi udaje się odgryźć rękę Berena, która trzymał Silmaril, i połknąć ją; spalony mocą klejnotu, siał spustoszenie w całym Beleriandzie, aż po Doriath, gdzie został zabity podczas Polowania na Wilka.

Jednak podczas tego polowania Beren również został zabity; umierając, ofiarował Silmaril Thingolowi, spełniając w ten sposób swoją obietnicę. Duch Luthien uciekł następnie do jaskiń Mandosa i błagał samego Mandosa o pozwolenie na ożywienie Berena. Była to najpiękniejsza piosenka, jaką kiedykolwiek śpiewano w Ardzie, i przeniosła Mandosa do tego stopnia, że ​​dał Berenowi drugie życie, pod warunkiem, że sama Luthien stanie się śmiertelna. Mieszkali wtedy przez pewien czas w Doriath, zanim osiedlili się w Tol Galen, gdzie mieli syna, Diora. Wraz z Diorem wszyscy królowie Numenoru pochodzą z Luthien.

Kim jest Morgoth?

Morgoth, dawniej Melkor, to fikcyjna postać z filmu Tolkiena Legendarium , jeden z głównych antagonistów serii. Początkowo Melkor był częścią Ainur; brat Manwego, był najpotężniejszym z piętnastu Valarów, ale zwrócił się ku złu. Po kradzieży bajecznych klejnotów zwanych Silmarilami został później nazwany Morgothem Bauglirem, Czarnym Wrogiem Świata przez Elfa Fëanora. Morgoth był główny antagonista w czasach Silmarillionu , a jego wpływy pozostały w Śródziemiu długo po jego wydaleniu z Ardy, w szczególności dzięki działaniom jego sługi Saurona.

Melkor był początkowo tej samej rangi co Manwe, a jednak najpotężniejszym z Valarów aż do jego wygnania. Bardzo wcześnie zwrócił się przeciwko pracy Iluvatara, pragnąc stworzyć własne dzieła i rządzić nimi. Jako jeden z Ainurów pozwolił, by do Muzyki Wielkiego Stworzenia wpłynęły nieharmonijne dźwięki ( Tylko dla ptaków ), a tym samym położył podwaliny pod ciemne strony Śródziemia. Jako mistrz ciepła i zimna używał swoich mocy nie do kształtowania świata, ale do jego ujarzmienia.

Kiedy nie udało mu się tego zrobić przez opór innych Valarów, stał się zgorzkniały i odtąd próbował zniszczyć lub zepsuć wszystkie dzieła innych. W tym momencie został wygnany.

Na Ardzie często niszczył dzieła innych Valarów i wychowywał wiele złych istot, z którymi elfy, krasnoludy i ludzie mieli się zmierzyć w następnych epokach. W rezultacie Melkor stracił zdolność tworzenia czegoś nowego, tak że mógł jedynie naśladować i fałszować to, co wcześniej istniało. Wielu Maiarów, Elfów i Ludzi zostało przez niego uwiedzionych lub zmuszonych do służby przez ucisk.

Pod koniec Pierwszej Ery, po Wojnie Gniewu, Melkor zostaje spętany przez Valarów i wygnany do Ponadczasowej Pustki. Jednak w Śródziemiu wielu jego sług i stworzeń pozostało i nadal wypełniało jego wolę; Sauron był jednym z nich. Jedna z przepowiedni mówi, że Melkor powróci pod koniec wszystkich dni i prawdopodobnie w Dagor Dagorath zostanie ostatecznie zniszczony.

Historia Lúthien i Morgoth

Jak już wspomniano, historia elfiej dziewicy jest w pewnym sensie powiązana z historią pierwszego Czarnego Pana, ponieważ Beren otrzymał zadanie przyniesienia ojcu dziewicy Silmarila z Żelaznej Korony Morgotha. Uznano to za niemożliwe, ale Beren i jego dziewczyna zdołali oszukać Morgota i zdobyć jeden z klejnotów. Tak Tolkien opisał scenę w: Silmarillion :

Potem Beren i Luthien przeszli przez Bramę i zeszli po labiryntowych schodach; i razem dokonali największego czynu, na jaki odważyli się elfy lub ludzie. Doszli bowiem do siedziby Morgotha ​​w jego najgłębszej sali, która była podtrzymywana przez przerażenie, oświetlona ogniem i wypełniona bronią śmierci i męki. Tam Beren skradał się w wilczej postaci pod swoim tronem; ale Luthien został pozbawiony przebrania za wolą Morgotha ​​i skierował na nią wzrok. Nie zrażała się jego oczami; i nazwała swoje imię i zaoferowała swoją służbę, by zaśpiewać przed nim na sposób minstrela. Wtedy Morgoth, patrząc na jej piękność, począł w myślach złą żądzę i projekt bardziej mroczny niż wszystko, co pojawiło się w jego sercu od czasu ucieczki z Valinoru. W ten sposób omamiła go własna złośliwość, gdyż obserwował ją, zostawiając ją na chwilę wolną i czerpiąc tajemną przyjemność z jego myśli. Nagle umknęła mu z oczu iz cienia zaczęła śpiewać pieśń o tak niezrównanej urodzie i tak oślepiającej mocy, że słuchał z konieczności; i ślepota ogarnęła go, gdy jego oczy wędrowały tam i z powrotem, szukając jej.

Cały jego dwór popadł w sen, a wszystkie ognie wygasły i zostały ugaszone; ale Silmarile w koronie na głowie Morgotha ​​zapłonęły nagle blaskiem białego płomienia; a ciężar tej korony i klejnotów skłonił mu głowę, jak gdyby świat został na nią nałożony, obciążony ciężarem troski, strachu i pożądania, których nie mogła wytrzymać nawet wola Morgotha. Nagle Luthien podniosła jej skrzydlatą szatę, a jej głos opadł jak deszcz w kałuże, głęboki i ciemny. Rzuciła mu swój płaszcz przed oczy i rzuciła mu sen, ciemny jak zewnętrzna Pustka, po której kiedyś chodził sam.

Nagle upadł, jak wzgórze osuwające się w lawinie i rzucone jak grzmot ze swego tronu leżało rozciągnięte na piekielne dno. Żelazna korona potoczyła się echem z jego głowy. Wszystko było nieruchome.

Beren leżał na ziemi jak martwa bestia; ale Luthien, dotykając go ręką, podniecił go i odrzucił wilczą szynkę. Potem wyciągnął nóż Angrist; a z żelaznych pazurów, które go trzymały, odciął Silmaril.

Gdy zamknął ją w dłoni, blask przeniknął przez jego żywe ciało, a jego ręka stała się jak świecąca lampa; ale klejnot doznał jego dotyku i nie zranił go. Berenowi przyszło wtedy do głowy, że przekroczy swoją przysięgę i wyniesie z Angbandu wszystkie trzy Klejnoty Feanoru; ale nie taki był los Silmarilów. Nóż Angrista trzasnął i odłamek lecącego ostrza uderzył Morgotha ​​w policzek. Jęknął i poruszył się, a cały zastęp Angbandu poruszył się we śnie.

Wtedy Beren i Luthien przestraszyli się i uciekli, niedbale i bez przebrania, pragnąc tylko raz jeszcze ujrzeć światło. Nie przeszkadzano im ani nie ścigano, ale Brama nie pozwalała im wyjść; albowiem Carcharoth powstał ze snu i stał teraz w gniewie na progu Angbandu. Zanim się zorientowali, zobaczył ich i rzucił się na nich, gdy biegli.

- Silmarillion , Rozdział XIX, O Berenie i Lúthien

Kontynuacja tej historii została opisana w części tego artykułu Luthiena, więc nie będziemy jej tutaj powtarzać, ponieważ już wiesz, co wydarzyło się później. Chcieliśmy podać dokładny rozdział z książki, abyście mogli zobaczyć, jak dokładnie to się stało, gdybyście nie czytać książkę samo.

Jaki był mroczny zamiar Morgotha ​​przeciwko Lúthienowi?

W cytowanym akapicie znajduje się zdanie – Wtedy Morgoth, patrząc na jej piękność, począł w myślach złą żądzę i projekt bardziej mroczny niż wszystko, co pojawiło się w jego sercu od czasu ucieczki z Valinoru. – co wywołało wiele pytań wśród fanów, ponieważ Tolkien nigdy wyraźnie nie powiedział nam, że mroczny projekt Morgotha ​​był. Cóż, chociaż nie mamy oficjalnego potwierdzenia, możemy powiedzieć, że mamy odpowiedź, która naszym zdaniem jest prawie na pewno poprawna.

Mianowicie, głównym problemem jest to, co mogło być ciemniejsze niż rzeczy, które Morgoth już zrobił, a on zrobił solidną liczbę całkiem podłych i okropnych rzeczy. Co więc mógł zrobić dziewicy-elfom, która byłaby postrzegana jako najgorsza rzecz, jaką zrobił w swoim życiu? Cóż, musisz wziąć pod uwagę dwa fakty. Przede wszystkim Legendarium zostało zainspirowane średniowieczną tradycją, a przedstawienia niektórych postaci są dość podobne do ich przedstawień w literaturze średniowiecznej, zwłaszcza postacie kobiece którzy są postrzegani jako sprawiedliwi i niewinni. Druga rzecz dotyczy osobistych poglądów Tolkiena na kobiety. Miał bardzo staromodny, niemal wiktoriański sposób postrzegania kobiet i uważał je za wyjątkowe (jeśli nawet nie święte) w pewien sposób. Miał też bardzo staromodne stanowisko w sprawie seksu, dlatego uważamy, że nasze wyjaśnienie ma sens. I oto jest…

Uważamy, że zamiarem Morgotha ​​było zgwałcenie Lúthiena, zwłaszcza że sam Tolkien twierdzi, że został przejęty przez złą żądzę. Ponieważ Lúthien była postrzegana jako najpiękniejsza wśród dziewcząt, postać o takiej czystości i pięknie, że sama obecność Morgotha ​​skaziła jej charakter, wydaje się dość oczywiste, że zgwałcenie jej przez Morgotha ​​byłoby naprawdę mrocznym zamiarem. Jeśli odniesiemy to do kontekstu prac, a także poglądów Tolkiena na seks i kobiety, nie jest nielogiczne wywnioskowanie, że uznałby gwałt na tak pięknej dziewicy za najmroczniejszą rzecz, jaką zrobił Morgoth, gdyby rzeczywiście to zrobił .

I to wszystko na dzisiaj. Mamy nadzieję, że czytając to, dobrze się bawiłeś i że pomogliśmy Ci rozwiązać ten dylemat. Do zobaczenia następnym razem i nie zapomnij nas śledzić!