Za pomocą Robert Milaković /31 sierpnia 202131 sierpnia 2021 Pierwsza myśl, jaka przychodzi mi do głowy, kiedy widzę Shershaah, to to, że bohater wojenny zasługuje na bardziej ekscytujący film. Jest to odpowiednio smutna, powściągliwa opowieść o krótkim życiu i karierze 25-letniego kapitana armii, który zginął walcząc w konflikcie w Kargil w 1999 roku, ale osiągnięcie pełnej prędkości zajmuje o wiele za dużo czasu.
Biorąc pod uwagę ton i prezentację Shershaah, doświadczenia kapitana Vikrama Batry jako oficera i dżentelmena składają się na opowieść, która opiera się na szerokich pociągnięciach, a nie zagłębianiu się w zawiłości rozwoju tytułowego bohatera jako niezwykle odważnego indywidualisty.
Narratorem opowieści jest identyczny bliźniak głównego bohatera. Mimo to, podobnie jak reszta rodziny żołnierza, zostaje zepchnięty na peryferie fabuły, co jest twórczą decyzją, która uniemożliwia Shershaah przekształcenie się w nadrzędną opowieść, która kryje w sobie wyjątkową odwagę męczennika i hart ducha jego rodziny.
Film wojenny wyreżyserowany przez Wisznu Varadhan, współprodukowany przez firmę Dharma Productions Karana Johara, a teraz dostępny w Amazon Prime Video, splata fragmenty życia ukształtowane z udokumentowanych danych i umieszczone w ramach.
Sidharth Malhotra, główny aktor, ma wszystko, czego potrzeba, aby ucieleśnić prawdziwego męczennika, który pozostawił po sobie aurę większą niż życie. Mimo to twarda jak gwoździe mentalność postaci, która leży u podstaw jego śmiałości na polu bitwy, jest przekazywana w płytkich, banalnych dryblingach.
Kapitan Batra, alias Shershaah przed krytyczną misją podczas konfliktu w Kargil, ukuł wyrażenie Yeh dil maange more. Niestety, w filmie o nim i jego krótkim życiu brakuje porywającej siły, by zachwycić.
Na pozór pisarstwo Sandeep Shrivastava dla Shershaah wydaje się dotykać smutku życia przerwanego wojną, a także odwagi i dumy zawartej w ostatecznej ofierze kapitana Batry. Z drugiej strony wykorzystuje oszczędne środki, by opowiedzieć narrację, która w większości znajduje się w domenie publicznej przez dwie dekady i trochę. Więc nie ma żadnych szokujących odkryć dla publiczności z Shershaah.
Vikram, który jeszcze nie wszedł w wiek dojrzewania, walczy z łobuzem, który odmawia zwrotu piłki do krykieta. Jego ojciec, nauczyciel w Palampur, Himachal Pradesh, krytykuje syna i martwi się, że może zostać łobuzem. Niewzruszony, mówi Vikram, Meri cheez mere se koi nahi chheen sakta (Nikt nie może zabrać tego, co należy do mnie).
Od tego momentu to naturalny postęp. Vikram jest zachwycony serialem telewizyjnym Param Vir Chakra z końca lat 80., a zwłaszcza epizodem z Major Somnath Sharma z Palampur, pierwszego zdobywcy najwyższego indyjskiego medalu za odwagę.
Ku rozczarowaniu reszty rodziny, młodzieniec zaczyna nosić bojowe mundury na przyjęciach i imprezach towarzyskich. Jednak umysł chłopca jest zdecydowany. Informuje wszystkich wokół siebie, że pewnego dnia będzie żołnierzem chroniącym granice narodu.
Drugi rozdział opowieści Vikram Batra rozgrywa się w college'u Chandigarh, kiedy zakochuje się w Dimple Cheema (Kiara Advani). W miarę rozwoju romansu w college'u jego rodzice, dwie starsze siostry i identyczny brat bliźniak Vishal (także grany przez Sidhartha Malhotrę) zostają zepchnięci na margines.
Dimple Cheema należy do plemienia Sardarni. Jej ojciec stanowczo sprzeciwia się temu, by jego córka miała jakikolwiek związek z chłopakiem z Punjabi Khatri. Pamiętaj jednak, że nikt nie może odebrać tego, na co patrzy Vikram Batra. Jednak romans zostaje zatrzymany, ponieważ Vikram jest niezdecydowany co do przyszłego kierunku działania.
Mając w głowie Dołek, nie jest pewien, czy podążać za swoim chłopięcym celem wstąpienia do wojska, czy przyjąć dobrze płatną pracę w marynarce handlowej. W końcu żadnych nagród za zgadywanie. Podejmuje słuszną decyzję przy pomocy kochanka i najbliższego przyjaciela Sunny (Sahil Vaid).
Osiemdziesiąt minut filmu – Shershaah trwa 135 minut – spędza na przygotowywaniu sceny do bohaterskich czynów Vikrama, najpierw w Sopore, gdzie rozwija on doskonałe koleżeństwo zarówno ze starszymi, jak i młodszymi, a następnie podczas konfliktu z Kargilem, który go zmusza skrócić podróż powrotną do Chandigarh, by spotkać się z Dołkiem i zapewnić ją, że jego miłość jest prawdziwa.
Shershaah nabiera rozpędu w kolejnych sekwencjach walki, ponieważ wszystkie postacie przed i za kamerą, w tym operator (Kamaljeet Negi), choreograf akcji i główny aktor, stają się sobą. Powolne tempo pierwszych dwóch trzecich filmu szybko zostaje zapomniane, gdy Shershaah osadza się w czymś przypominającym rytm.
Filozofią Vikrama jako żołnierza jest życie przez przypadek, miłość z wyboru i zabijanie z zawodu. Nawet jeśli strata towarzyszy podczas wojny boli go, nie poddaje się. Przysięga, że zrobi wszystko, co w jego mocy, aby ograniczyć do minimum ofiary Indian.
Nikt więcej nie zginie na mojej warcie, nieustraszony porucznik 13 strzelców Dżammu i Kaszmiru zapewnia kapitana Sanjeeva Jimmy'ego Jamwala (Shiv Pandit), swojego zwierzchnika w armii indyjskiej o sześć miesięcy. Jeśli zginie ktoś inny niż wróg, to będę ja – dodaje Vikram.
ppłk Y.K. Joshi (Shitaf Figar), przełożony młodego oficera, rozpoznaje iskrę w Vicky i Jimmym i chętnie przyznaje, że są jego najlepszymi żołnierzami. Niestety, postać Jimmy'ego, jak i wielu innych, jest żałośnie słabo rozwinięta. Shiv Pandit, Nikitin Dheer i Anil Charanjeett, którzy grają te drugoplanowe postacie, mają tylko kilka scen, aby odczuć ich obecność. To przegrana walka.
Shershaah, na szczęście, nie schyla się do walenia w piersi i wymachiwania flagą. Honoruje odważnego żołnierza. Z drugiej strony bohater nie jest poddawany ani powierzchownemu chełpieniu się, ani wojowniczej przewrotności. Jest typem człowieka o jasnym umyśle, który rozumie, co musi zrobić i atakuje to z niezłomną determinacją.
Do pewnego stopnia taki jest film. Shershaah mógł wznieść się znacznie wyżej dzięki dramatowi wojskowemu i nieco bardziej filmowej sile ognia i twardości.