Recenzja „Rumble”: Ostateczne starcie Tytana

„Rumble” to najnowszy animowany komediodramat wytwórni Paramount Animation, który zadebiutował 15 grudnia w reżyserii Hamisha Grieve'a, na podstawie scenariusza, który napisał wraz z Mattem Liebermanem i Robem Harrellem.

Ten film zawiera głosy takich gwiazd, jak Geraldine Viswanathan, Terry Crews, Will Arnett, Ben Schwartz, zapaśnik WWE Romain Reigns i Susan Kelechi Watson.

Ten rodzinny film jest luźno oparty na powieści graficznej Monster on the Hill autorstwa Roba Harrella, która opisuje wioskę w wiktoriańskiej Anglii, gdzie ludzie gromadzą się, by wesprzeć własnych tytanów.

W tym przypadku „Rumble” zachowuje element sponsorowanej walki z potworami, ale teraz jest osadzony we współczesnej erze z kilkoma elementami WWE.

Akcja tego filmu rozgrywa się w mieście, w którym potwory żyją pokojowo wśród ludzi. Jednak zamiast grupy masywnych mężczyzn i kobiet bawiących masy na ringu zapaśniczym, w sporcie dominują wyłącznie zapaśnicy potworów.

Konfiguracja jest kompletna i wszystko wygląda tak, jak by wyglądało na zwykłej scenie. Są spikerzy, sędziowie, widzowie, a nawet trenerzy, którzy zapewniają, że ich potworni gracze są wystarczająco doświadczeni, aby walczyć z przeciwnikami.

Po tym, jak panujący mistrz miasta, wyrażony przez Terry'ego Crewsa, postanawia przenieść obóz do sąsiedniego miasta w poszukiwaniu bardziej zielonych pastwisk, Stoker traci swoje główne źródło dochodu, co oznacza, że ​​jego bardzo ceniony stadion może z łatwością stać się cieniem dawnego siebie.

Tak więc nastoletnia dziewczyna o imieniu Winnie McEvoy, której głosu użyczył Viswanathan, która jest także córką największego trenera potworów wszech czasów, postanawia przejąć płaszcz i kontynuować spuściznę swojego zmarłego ojca, tworząc pokaz jednego potwora, aby przywrócić jej miastu dawną świetność.

Ona korzysta z pomocy jednego z najbardziej leniwych tytanów w okolicy, o imieniu Steve, którego głosu użyczył Will Arnett. Podczas gdy marionetka nie widzi swojej wartości, jeśli chodzi o dominację na ringu, jest dość znany jako przegrany, któremu płaci się za odrzucanie meczów za trochę skromnej gotówki, chociaż Winnie ma dużo wiary w jego możliwości.

Jej optymizm potęguje fakt, że Steve jest synem Rayburna. Rayburn był ikoną sportu w czasach swojej świetności i jest postrzegany jako legenda w Stoker.

Teraz duet jest zdeterminowany, aby sprostać wielkości i oczekiwaniom swoich rodziców oraz utrzymać sławę i szacunek ukochanego miasta.

Co więcej, na miejskim stadionie wciąż dominują wizerunki ich zmarłych ojców, których drużyna trener-potwór była oczkiem w głowie miasta i bardzo chcieliby je zachować w swojej pamięci.

Ale Steve wolałby zrobić coś innego, czynność, z której czerpie bezgraniczną radość, a mianowicie taniec salsy. Jednak mało prawdopodobny duet nadal poświęca swoje pragnienia dla dobra swojej społeczności.

Mimo że ostateczny cel dla dwóch członków drużyny jest krystalicznie jasny, scenariusz nie wykorzystuje w pełni tożsamości dwóch głównych bohaterów. Mimo że Winnie jest czynnikiem motywującym Steve'a do wykorzystania pełnego potencjału i życia zgodnie z imieniem ojca, jej myśli, uczucia i zainteresowania wykraczające poza główny cel nie są deklarowane.

Pokonuje również aspekt pozwalania ludziom podążać za swoją pasją, zamiast sprawiać, by byli czymś, czego woleliby nie tylko dlatego, że działa w ich rodzinie.

W tym przypadku można by oczekiwać, że Winnie zachęci Steve'a do kontynuowania swojej miłości do salsy, być może dołączając do grupy tanecznej lub nawet trenując zawodowo, aby dalej doskonalić swoje umiejętności.

Ale „Rumble” szybko to neutralizuje, ponieważ Kubuś zachęca Steve'a do używania swoich unikalnych ruchów salsy jako taktyki manewrowania w swoich meczach; stąd można uznać to za przyzwoity kompromis.

Humor wizualny jest ograniczony jak na film o takim podejściu taktycznym. Różne odniesienia do konglomeratu sportowego World Wrestling Entertainment lub WWE nie wybrzmiewają per se, z wyjątkiem epizodu Michaela Buffera jako spikera.

„Rumble” pozostaje blisko tropów filmów sportowych, gdy nieustraszony słabszy próbuje ominąć szanse, aby sprostać dziedzictwu swojej rodziny i uratować ukochany dom przed samolubnym deweloperem.

Ta funkcja pozostaje wierna aspektom filmów z tego gatunku. Od inspirujących przemówień trenerów po taktyki treningowe, podążanie śladami legendarnych rodziców, niekonwencjonalne style wygrywania, których nie ma nigdzie w profesjonalnych książkach, aż do ostatecznego epickiego pojedynku.

Ten film nie wnosi nic nowego w tym względzie, ale sceny potworów walczących ze swoimi towarzyszami na ringu to fantastycznie zabawne widowisko, które wyróżnia ten film na tle innych, które pojawiły się przed nim.

Najbardziej intrygującym aspektem „Rumble” jest widok potworów wyrzucających sponsorów napojów sportowych i wszystkie przygotowania brane pod uwagę, aby zapewnić płynne i pomyślne przebiegi.

Ustawienie jest skonstruowane tak, aby zaspokoić zarówno potwory, jak i istoty ludzkie. Na przykład trenerzy muszą latać na skuterach, aby rozmawiać ze swoimi wysokimi zawodnikami.

To w zasadzie całe szaleństwo WWE, ale teraz z rogami, mackami i wcieleniami potworów dostarczającymi widzom rozkoszy wizualnej.

Zawodnicy potworów są tak zróżnicowani, jak to tylko możliwe, od kolosalnych gadów pokrytych łuskami po najmniejsze purchawki, które wykorzystują swoje unikalne cechy jako atuty w swoich meczach.

Postacie ludzkie nie wyróżniają się tak bardzo, z wyjątkiem Winnie, której ujmująca osobowość i pewny chód rządzi przestrzenią tak samo jak tytani, z którymi pracuje.

Jednym z najbardziej pamiętnych momentów w tym filmie jest sytuacja, w której Kubuś stoi na podniesionej platformie, aby podczas jednej z tych przemów mogła spojrzeć Steve'owi prosto w oczy, co jest całkiem uroczym momentem.

Innym bardzo widocznym człowiekiem jest mający obsesję na punkcie mediów społecznościowych menedżer firmy Tentacular, Jimothy Bret-Chadley III, którego głosu użyczył Ben Schwartz.

„Rumble” próbuje wprowadzić akcję na ring, ale niestety nie spełnia w pełni oczekiwań, a jego wpływ na publiczność jest raczej subtelny jak na film, który powinien dosłownie zniszczyć dom potworami i wszystkim.

Mimo to jest to zabawne święto dla młodych widzów, ponieważ sceny, w których tytani walczą ze sobą, są absolutnym thrillerem dla uroczych małych munchkinsów.

PUNKTACJA: 6,5/10