Ile pierścieni mocy jest we Władcy Pierścieni?

W mitologii Władcy Pierścieni Tolkiena jest wiele pierścieni, ale nie wszystkie z nich są szczegółowo opisane. W tym artykule przedstawiamy wszystkie znane pierścienie mocy, a także pomniejsze pierścienie ze Śródziemia. Więc ile Pierścieni Mocy jest we Władcy Pierścieni?

W epickiej przygodzie Władca Pierścieni jest 20 znanych pierścieni mocy.

Oprócz tych 20 znanych pierścieni mocy, istnieją również mniejsze pierścienie, które również tutaj omówimy.

Zobaczmy, jakie są te 20 pierścieni mocy z serii Władca Pierścieni, co mogą zrobić, jak potężne są i kto nimi dzierży.

Trzy pierścienie dla królów elfów pod niebem,
Siedmiu dla władców krasnoludów w ich kamiennych salach,
Dziewięć dla śmiertelnych ludzi skazanych na śmierć,
Jeden dla Czarnego Pana na jego mrocznym tronie
W Krainie Mordoru, gdzie leżą Cienie.
Jeden Pierścień, by wszystkimi rządzić, Jeden Pierścień, by ich znaleźć,
Jeden Pierścień, który sprowadzi ich wszystkich i zwiąże w ciemności
W Krainie Mordoru, gdzie leżą Cienie.

— JRR Epigraf Tolkiena do Władcy Pierścieni

Jedyny Pierścień

Jeden dla Czarnego Pana na jego mrocznym tronie…

The One Ring jest centralnym elementem fabuły we Władcy Pierścieni JRR Tolkiena (1954-55). Po raz pierwszy pojawił się we wcześniejszej historii Hobbit (1937) jako magiczny pierścień, który zapewnia niewidzialność noszącemu. Tolkien zmienił go w złowrogi Pierścień Mocy i przepisał części Hobbita, aby pasowały do ​​rozszerzonej narracji. Władca Pierścieni opisuje dążenie hobbita Frodo Bagginsa do zniszczenia Pierścienia.

Uprawnienie

Podstawową mocą Pierścienia była kontrola innych Pierścieni Mocy i dominacja woli ich użytkowników. Pierścień nadawał również moc dominacji nad wolą innych istot, niezależnie od tego, czy nosiły Pierścienie, czy nie – ale tylko proporcjonalnie do wrodzonych zdolności użytkownika. W ten sam sposób wzmacniał wrodzoną moc, jaką posiadał jego właściciel.

do śmiertelnego noszenie Pierścienia stał się praktycznie niewidzialny, z wyjątkiem tych, którzy potrafią dostrzec niefizyczny świat, z jedynie cienkim, drżącym cieniem dostrzegalnym w najjaśniejszym świetle słonecznym. Pierścień przedłużał również życie śmiertelnego posiadacza na czas nieokreślony, zapobiegając naturalnemu starzeniu się.

Gandalf wyjaśnił, że nie daje nowego życia, ale że posiadacz po prostu trwał, dopóki życie nie stało się nieznośnie męczące. Pierścień nie chronił swojego posiadacza przed zniszczeniem; Gollum zginął w Szczelinie Zagłady, a ciało Saurona zostało zniszczone podczas upadku Numenoru. Podobnie jak Dziewięć Pierścieni, Jedyny Pierścień fizycznie zepsuł śmiertelników, którzy go nosili, ostatecznie przekształcając ich w upiory.

Hobbici byli na to bardziej odporni niż ludzie: Gollum, który posiadał pierścień przez 500 lat, nie upodobnił się do widma, ponieważ rzadko nosił Pierścień. Z wyjątkiem Tom Bombadil , nikt nie wydawał się być odporny na destrukcyjne działanie Jedynego Pierścienia, nawet potężne istoty, takie jak Gandalf, który odmówił jego dzierżenia ze strachu, że mógłby stać się taki jak sam Sauron.

W krainie Mordoru, gdzie został wykuty, Moc pierścienia wzrosła tak znacznie, że nawet bez noszenia go, posiadacz mógł z niego korzystać i mógł uzyskać aurę straszliwej mocy.

Kiedy Sam napotkał Orka w Wieży Cirith Ungol trzymając Pierścień, ukazał się przerażonemu Orkowi jako potężny wojownik ukryty w cieniu [trzymający] jakieś bezimienne zagrożenie mocy i zagłady.

Podobnie w Mount Doom, kiedy Frodo i Sam zostali zaatakowani przez Golluma, Frodo chwycił Pierścień i pojawił się jako postać ubrana na biało… [która] trzymała koło ognia. Frodo powiedział Gollumowi rozkazującym głosem, że jeśli jeszcze raz mnie dotkniesz, zostaniesz rzucony w Ogień Zagłady, przepowiednia wkrótce się spełni.

Ponieważ Pierścień zawierał wiele mocy Saurona, był obdarzony złowrogą wrażliwością. Podczas oddzielenia od Saurona, Pierścień starał się do niego powrócić, manipulując jego posiadaczem, aby przejąć własność lub porzucając swojego posiadacza.

Aby opanować możliwości Pierścienia, Powiernik Pierścienia potrzebowałby dobrze wyszkolonego umysłu, silnej woli i wielkiej rodzimej mocy. Ci ze słabszymi umysłami, tacy jak hobbici i mniejsi ludzie, niewiele zyskaliby na Pierścieniu, nie mówiąc już o zrealizowaniu jego pełnego potencjału. Nawet dla kogoś z niezbędną siłą zajęłoby trochę czasu, aby opanować moc Pierścienia na tyle, by obalić Saurona.

Pierścień nie uczynił swojego posiadacza wszechmocnym. Podczas noszenia Pierścienia Sauron trzykrotnie poniósł klęskę militarną, najpierw przez Gil-galada w Wojnie Saurona i Elfów, a następnie przez Ar-Pharazôna, gdy moc Numenorejczyków tak przeraziła jego armie, że go opuściły, i pod koniec Drugiej Ery z jego osobistą porażką przez Gil-galada i Elendila.

Tolkien wskazuje, że taka klęska nie byłaby możliwa w schyłkowych latach Trzeciej Ery, kiedy siła wolnych ludów była znacznie zmniejszona. Nie było żadnych pozostałych bohaterów o posturze Gil-galada, Elendila czy Isildura; siła elfów słabła i odchodzili do Błogosławionego Królestwa; Krasnoludy zostały wypędzone z Morii i w żadnym wypadku nie chciały skoncentrować swych sił, a królestwa Numenorejczyków albo podupadły, albo zostały zniszczone i miały niewielu sojuszników.

Trzy pierścienie

Trzy pierścienie dla królów elfów pod niebem…

Nenya

Nenya (Q, zaim. [ˈneɲa]) była jedną z Pierścienie Mocy; w szczególności był to jeden z Trzech Kręgów Elfów Śródziemia. Znany również jako Pierścień Adamantu i Pierścień Wody, został wykonany z mithrilu i wysadzany białym kamieniem z adamantu.

Nenya została wykonana przez samego Celebrimbora z Eregionu pomiędzy ok. SA 1500 i ok. 1590, wraz z pozostałymi dwoma elfimi pierścieniami, Naryą i Vilyą. Po tym, jak Celebrimbor odkrył, że Sauron wykuł Jedyny Pierścień w SA 1600, udał się do Lothlórien, by zasięgnąć rady Galadrieli. Nie chcieli zniszczyć Pierścieni, więc Galadriela poradziła Celebrimborowi, aby trzymał je w ukryciu, nieużywane i rozproszone z dala od Eregionu. Celebrimbor zastosował się do tej rady, najpierw oddając Nenyę Galadrieli. Moc tego Pierścienia wzmocniła i upiększyła królestwo Lothlórien, ale zwiększyła również pragnienie Galadrieli, by zawędrować do Morza i powrócić na Zachód.

Pierścień dzierżony przez Galadriel nie był normalnie widoczny. 14 lutego T.A. 3019[7] Frodo Baggins zobaczył Nenyę na palcu Galadrieli, gdyż nie można było go ukryć przed Powiernikiem Pierścienia. Samwise Gamgee powiedział Galadrieli, że widział gwiazdę tylko przez twoje palce.

Moc Nenyi polegała na zachowaniu, ochronie i ukrywaniu przed złem. Po zniszczeniu Jedynego Pierścienia i pokonaniu Saurona jego moc wyblakła wraz z innymi Pierścieniami Mocy. Galadriela przywiozła Nenyę na statek z Szarych Przystani na Zachód, w towarzystwie dwóch pozostałych Pierścieni Elfów i ich nosicieli.[8] Po odejściu Nenyi magia i piękno Lothlórien również wyblakły i stopniowo wyludniały się, aż do czasu, gdy Arwena przybyła tam, by umrzeć w Fo.A. 121 był opuszczony i zrujnowany.

Narja

Narya (zaim. [ˈnarʲa]), Pierścień Ognia lub Czerwony Pierścień, był jednym z Pierścieni Mocy, a konkretnie jednym z Trzech Pierścieni dla królów elfów pod niebem.

Stworzony przez Celebrimbora po tym, jak Annatar opuścił Eregion, był wolny od wpływów Annatara (Saurona) ze względu na fakt, że elfy ukryły przed nim swoje trzy pierścienie po rozpoznaniu jego zamiarów, ale nadal był związany z Jedynym Pierścieniem.

We Władcy Pierścieni i Silmarillionie Gil-galad otrzymuje tylko Vilyę, podczas gdy Círdan od samego początku otrzymuje Naryę. W Trzeciej Erze Círdan dał pierścień Gandalfowi za jego pracę.

Według Niedokończonych Opowieści, na początku Wojny Elfów i Sauron Celebrimbor oddał Naryę wraz z Pierścieniem Vilyą Gil-galadowi, Najwyższemu Królowi Noldorów. Gil-galad powierzył Naryę swojemu porucznikowi Círdanowi, Panu Przystani Mithlondu, który zachował ją po śmierci Gil-galada.

Jest opisywany jako posiadający moc inspirowania innych do przeciwstawiania się tyranii, a także (wspólnie z pozostałymi Trzema Kręgami) ukrywający posiadacza przed zdalną obserwacją (z wyjątkiem posiadacza Jedynego) i stawiający opór zmęczeniu czasu:

Weź ten pierścień, mistrzu, powiedział, bo twoja praca będzie ciężka; ale wesprze cię w znużeniu, które przyjąłeś na siebie. Bo to jest Pierścień Ognia, a wraz z nim możesz rozpalić serca w świecie, który staje się chłodny.

― Cirdan, cieśla okrętowy

Vilya

Vilya (Q, zaim. [ˈviʎa]) lub Wilya (pre-SA i Vanyarin, [ˈwiʎa]), jako nazwa własna, był jednym z Pierścieni Mocy stworzonych przez elfy z Eregionu. Vilya, Nenya i Narya były Trzema Pierścieniami Elfów, potężniejszymi niż pierścienie dane Krasnoludom lub Ludziom. Podobnie jak inne Pierścienie Elfów, Vilya była wysadzana klejnotami: zawierała wielki niebieski kamień osadzony w złotym pasku, który przyczynił się do jej tytułów jako Pierścień Szafiru i Niebieski Pierścień. Rzadziej używanym tytułem Vilya był Pierścień Powietrza, oznaczający jego prymat nawet nad innymi Pierścieniami Elfów; powszechnie uważano, że Vilya był najpotężniejszym z tych trzech zespołów.

W SA 1590, Celebrimbor, władca Eregionu, wykuł wszystkie Trzy Pierścienie niezależnie od Annatara, przebrania Mrocznego Lorda Saurona. W rezultacie żadna z Trójki nie została splamiona jego złem. Jednak, podobnie jak wszystkie Pierścienie Elfów, Vilya wciąż był pod wpływem Saurona, kiedy dzierżył Jedyny Pierścień, który dominował nad wszystkimi innymi.

Kiedy Sauron wykonał swój Pierścień w SA 1600, Celebrimbor dowiedział się o jego projektach iw 1603 przekazał Trzy Pierścienie elfim strażnikom, a Vilya została wysłana do Gil-galad w Lindonie. Sauron prowadził wojnę z elfami w Eriador, ale ostatecznie został pokonany. Później Gil-Galad oddał Vilya Elrondowi, który zniósł ją przez późniejsze lata Drugiej Ery i całą Trzecią.

Po zniszczeniu Saurona w T.A. 3019, moc Vilyi osłabła i pod koniec Trzeciej Ery wypłynęła za morze wraz z Elrondem.

Siedem

Siedem dla krasnoludzkich lordów w ich kamiennych salach…

Siedem Krasnoludzkich Pierścieni to Pierścienie Władzy podarowane siedmiu Krasnoludzkim Władcom przez Saurona pod postacią Annataru. Najwyraźniej Lordowie byli Królami Siedmiu Domów, ponieważ Gandalf wspomina, że ​​Pierścienie zostały przekazane królom krasnoludów. Krasnoludzkie klany wymienione w Historii Śródziemia: Lud Durina, Ognistobrody, Broadbeams, Żelazne Pięści, Stiffbeards, Blacklocks i Stonefoots.

Najbardziej znanym był Pierścień Thrór: w tradycji krasnoludów mówiono, że Celebrimbor dał Pierścień Durinowi III, królowi Ludu Durina przed Upadkiem Eregionu, ale wydaje się to mało prawdopodobne, ponieważ mówiono, że Celebrimbor dał Siedmiu – wszystkich Siedmiu – do Saurona po torturach.

Władcy Krasnoludów okazali się odporni na złowrogą magię pierścieni, która nie mogła nawet uczynić ich niewidzialnymi, ponieważ są trudne do oswojenia, a myśli ich serc są ukryte. Pierścienie, używane tylko do zdobywania bogactwa, wzmacniały naturalne umiejętności ich noszącego i pragnienie panowania, co w konsekwencji czyniło ich chciwymi i niezmiernie bogatymi; Pierścienie dały im moc pomnażania wszystkiego, co wydobyli. Mówi się, że dzięki nim powstało Siedem Skarbów. Ale także Pierścienie rozpaliły chciwość i gniew w krasnoludach, przynosząc zło, które w dłuższej perspektywie przyniosło korzyści Sauronowi.

Cztery zostały połknięte lub zniszczone przez Smoki, ale Sauronowi udało się znaleźć dwa. Ten ostatni nosił Thrain II, ale w T.A. 2845 został uwięziony przez Saurona w lochach Dol Guldur, a pierścień mu zabrano.

Dziewiątka

Dziewięć dla śmiertelnych mężczyzn skazanych na śmierć…

Dziewięć Pierścieni to te z Pierścieni Władzy, których Sauron używał do skorumpowania ludzi do jego służby; ci, którzy zdobyli Dziewięć Pierścieni, stali się Nazgûlami.

Pierścienie zostały wykonane wraz z innymi w Eregionie i zostały wykute przez Celebrimbor. Zostały one zamknięte w jednym z sejfów w Eregionie, ale wszystkie zostały schwytane przez Saurona. Dał dziewięć z nich dziewięciu królom ludzi, z których trzech było Numenorejczykami, a jeden był Easterlingiem.

Właścicielami dziewiątki w końcu zostali Nazgule.

Pod koniec Trzeciej Ery, być może Sauron zabrał ze sobą Dziewięć Pierścieni, aby zwiększyć swoją moc.

Efekt

Pierścienie Mocy dały ich posiadaczowi potężne magiczne zdolności i dały im możliwość wpływania na wolę ludzi.

W przypadku mężczyzn te efekty mogą być wyjątkowe: pierścienie miały bardzo długą żywotność, ale ich nosiciel zaczynał czuć się zużyty i ostatecznie znikał w widmie. Dziewięciu królów, którym dano pierścienie, zamieniło się w Upiory Pierścienia, ponieważ Sauron był w stanie przejąć kontrolę nad pierścieniami.

Posiadanie dziewięciu pierścieni

W Radzie Elronda Gandalf mówi, że Nazgule zachowali swoje Pierścienie, mówiąc, że Dziewiątka trzyma Nazguli. Jednak w większości innych wzmianek wspomina się, że zabrał je Sauron. Co więcej, Frodo nie widzi na nich żadnych Pierścieni na Wichrowym Wierzchu i uważa się, że gdyby nosili Pierścienie, byliby całkowicie niewidoczni (w tym ich płaszcze).

Możliwe, że linia w Radzie Elronda reprezentuje wcześniejszy zamiar Tolkiena, aby Nazgule nadal nosili swoje Pierścienie; jeśli tak jest, później zmienił zdanie i po prostu przegapił zrewidowanie tego zdania.

Pierścień Barahira

Pierścień Barahira, pierwotnie Pierścień Felagunda, był elfim artefaktem, który został pierwotnie podarowany przez Finroda Felagunda Barahirowi, a następnie był przechowywany przez Edainów jako pamiątka w późniejszych Wiekach.

Pierścień miał kształt dwóch węży o szmaragdowych oczach, jednego pożerającego, a drugiego podtrzymującego koronę ze złotych kwiatów, godło rodu Finarfin.

Pierścień został stworzony w Valinorze przez Noldorów i był własnością Lorda Elfów Finroda. Zabrał go do Śródziemia podczas Wygnania Noldorów, wraz z innymi skarbami, które przywiózł z Tirionu i nosił ze sobą w Nargothrond.

Podczas Dagor Bragollach Adan Barahir uratował mu życie, a Finrod dał mu pierścień na znak wiecznej przyjaźni między Finrodem a Domem Barahira.

Barahir nosił Pierścień przez resztę życia, dopóki jego ręka (nosząca go) nie została zabrana przez Gorgola Rzeźnika, przywódcę Orków, który go zabił, jako dowód jego wyczynu. Ale Beren przeszedł przez wielkie niebezpieczeństwa, aby pomścić ojca i odzyskać jego rękę. Beren położył rękę, aby spocząć z resztą szczątków ojca, ale zachował i nosił Pierścień.

Kiedy Beren został wyznaczony na Wyprawę do Silmarila, udał się do Nargothrondu i użył go jako znaku, by poprosić Finroda o pomoc. Finrod spełnił swoje zobowiązanie, a nawet znalazł swoją śmierć w lochach Minas Tirith, aby ocalić Berena.

Losy Pierścienia w następnych stuleciach są jedynie niejasno udokumentowane. Dzięki Diorowi, jego córce Elwing i jej synowi Elrosowi trafiła do Numenoru. Najwyraźniej pozostał dziedzictwem królów Numenoru, dopóki król Tar-Elendil nie przekazał go swojemu spadkobiercy Tar-Meneldurowi, ale jego najstarszej córce Silmariën, której nie pozwolono objąć po nim tronu. Ona z kolei podarowała pierścień swojemu synowi Valandilowi, pierwszemu Lordowi Andúnie. Pierścień został przekazany kolejnym Lordom Andúnie aż do ostatniego Wiernego. W ten sposób przetrwał upadek Numenor kiedy Wierni uciekli do Śródziemia.

W Trzeciej Erze pierścień został ponownie przekazany w linii prostej od Elendila, ostatniego z lordów Andúnie, jako dziedzictwo po królach Arnoru, a następnie królów Arthedain, aż do upadku Arthedain.

Ostatni król Arthedain, Arvedui, przekazał pierścień wodzowi Lossoth z Forochel, wdzięczny za pomoc, jaką od nich otrzymał. Lata po T.A. 1975, został wykupiony od Bałwanów przez Strażników Północy i był bezpieczny w Rivendell.

Ostatecznie w T.A. 2952 został podarowany przez Elronda Aragornowi, synowi Arathorna, kiedy powiedziano mu o jego prawdziwym imieniu i rodowodzie, wraz z odłamkami Narsila. W T.A. 2980, podczas pobytu w Lorien, Aragorn dał pierścień Arwen Undómiel, a tym samym zostali zaręczeni.

Nic nie jest powiedziane o losie pierścienia w Czwartej Erze, ale jeśli nie poszedł z Arweną do jej grobu w Cerin Amroth, najprawdopodobniej przeszedł w ręce Królów Zjednoczonego Królestwa, potomków Aragorna i Arweny.

Pomniejsze Pierścienie

Pomniejsze pierścienie zostały wykute przez elfy jako eseje w rzemiośle tworzenia pierścieni. Pierścienie te zostały wykonane gdzieś pomiędzy 1200 SA, kiedy Sauron przybył w przebraniu do Eregionu, a 1500, kiedy zaczęli tworzyć większe Pierścienie Mocy.

W przeciwieństwie do większych pierścieni, te były okrągłe i pozbawione klejnotów, podobnie jak Jedyny Pierścień. Opisane w pracach Silmarillionu, elfy wykonały wiele innych magicznych pierścieni, ale były one jedynie praktyką dla rzemieślników, którzy je stworzyli. Ich ostateczny los jest nieznany i nie wiadomo, czy ich moce były związane z mocą Jedynego. Gdyby tak było, ich moc zawiodłaby wraz ze zniszczeniem Jedynego.

Gandalf wspomniał o tych pierścieniach Frodo, gdy opowiadał o pochodzeniu Pierścieni Mocy. Podobno też posłaniec Saurona, który poprosił Dáina Żelaznej Stopy o znalezienie i zwrócenie Sauronowi małego pierścienia, najmniejszego z pierścieni, to znaczy pierścienia Bilba Bagginsa.

Na początku Drużyny Pierścienia Gandalf odwołuje się do mniejszych pierścieni: elfich pierścieni wykonanych w elfim królestwie Eregionu. Według Gandalfa są to zwykłe pierścienie treningowe – lub drobiazgi, jak je nazywa – które nie są tak imponujące jak Pierścienie Mocy.

Możemy założyć, że Gandalf miał nadzieję, że pierścień Bilbo okaże się jednym z tych pomniejszych pierścieni, ponieważ jego początkowy brak pilności w odniesieniu do Jedynego Pierścienia wydaje się sugerować, że nie rozpoznał go od razu jako taki.