Objaśnienie symbolu Insygniów Śmierci Harry'ego Pottera

Harry Potter to prosta franczyza, która nie zawiera wielu symboli. Jest jednak jeden, który jest pokazany bardzo wyraźnie – symbol Insygniów Śmierci. Można go zobaczyć w kilku ważnych miejscach, takich jak podpis Dumbledore'a jako zamiennik litery A lub na naszyjniku Xeno Lovegooda. Są szanse, że jeśli kiedykolwiek to widziałeś, prawdopodobnie zastanawiałeś się, co dokładnie oznacza symbol Insygnia Śmierci?

Symbol Insygniów Śmierci reprezentuje magiczne artefakty opisane w Opowieści o Trzech Braciach. Starsza Różdżka, Kamień Zmartwychwstania i Płaszcz Niewidzialności to dary ofiarowane braciom przez Śmierć, reprezentowane w znaku odpowiednio przez trójkąt, okrąg i linię.

Większość świata czarodziejów potraktowała tę opowieść jako legendę i nigdy się nad nią nie zastanawiała. Jednak artefakty były rzeczywiście prawdziwe. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o nich i ich losie, koniecznie przeczytaj ten artykuł do samego końca.

Znaczenie symbolu Trójkąta Insygniów Śmierci w Harrym Potterze

Symbol trójkąta, który po raz pierwszy zobaczyliśmy pod koniec serii filmów o Harrym Potterze, reprezentuje Insygnia Śmierci. Insygnia to trzy niezwykle potężne magiczne artefakty stworzone przez Śmierć.

Każdy kształt w symbolu reprezentuje jeden z trzech artefaktów tworzących Insygnia Śmierci. Zewnętrzny trójkąt reprezentuje Płaszcz Niewidzialności, wewnętrzny okrąg reprezentuje Kamień Zmartwychwstania, a linia biegnąca w dół reprezentuje Starszą Różdżkę.

Większość magicznych ludzi wierzyła, że ​​artefakty są jedynie częścią słynnej dziecięcej opowieści i jest bardzo niewielu czarodziejów, którzy zdali sobie sprawę, że Insygnia były w rzeczywistości prawdziwe i istniały w ich świecie.

Według legendy ten, kto posiądzie wszystkie trzy artefakty, otrzyma władzę nad śmiercią. Trochę potężni czarodzieje chodziło o Insygnia Śmierci, być może najbardziej godne uwagi Albus Dumbledore i Gellert Grindelwald .

O ile nam wiadomo, żaden znany czarodziej ani czarownica nie posiadał wszystkich trzech w tym samym czasie. Najbliższym był Harry Potter, który miał wszystkie Insygnia w swoim posiadaniu, ale nigdy więcej niż jedną na raz.

Innym czarodziejem w podobnej sytuacji jest Albus Dumbledore, który przez krótki czas posiadał zarówno Starszą Różdżkę, jak i Płaszcz Niewidzialności.

Skąd wziął się symbol Insygniów Śmierci?

Symbol Insygniów Śmierci pochodzi z okładki The Tales of Beedle the Bard. To zbiór opowiadań napisanych dla magicznych dzieci. Zawiera najpopularniejsze historie na dobranoc ze społeczności czarodziejów. [ jeden ]

Jedną z takich historii jest Opowieść o Trzech Braciach, która opowiada historię Insygniów Śmierci. Opowieść podąża za braćmi próbującymi przeprawić się przez rzekę, gdzie Śmierć zwykle zbiera swoje ofiary.

Podczas podróży bracia natrafiają na głęboką rzekę, która zabierałaby życie każdemu, kto próbowałby ją przekroczyć. Ponieważ bracia byli wyjątkowymi czarodziejami, połączyli swoje siły i stworzyli most.

Śmierć była tym rozgniewana i postanowiła oszukać braci. Śmierć pojawiła się przed nimi i zaoferowała każdemu z nich dowolny prezent, jakiego chcieli.

Najstarszy brat, który walczył w pojedynkach, poprosił o różdżkę, której nikt inny nie mógł pokonać, a śmierć uczyniła go jedną z gałęzi pobliskiego czarnego bzu.

Środkowy brat postanowił być arogancki i poprosił Śmierć o kamień, który pozwoliłby mu sprowadzić ludzi ze śmierci i jeszcze bardziej ich upokorzyć. Śmierć wybrał kamyk i stworzył Kamień Zmartwychwstania.

Najmłodszy brat jednak nie ufał Śmierci, więc zdecydował się poprosić o coś, co pozwoliłoby mu odejść, a Śmierć nie byłaby w stanie za nim podążać. Śmierć niechętnie oddał najmłodszemu bratu część Płaszcza Niewidzialności.

Bracia poszli własnymi drogami, każdy trzymając się daru, który dała im Śmierć. Wkrótce Śmierć się zemści.

Najstarszy brat używał Starszej Różdżki w pojedynku z jednym ze swoich wrogów w pobliskiej wiosce, w której mieszkał. Po pojedynku najstarszy brat natychmiast zabił czarodzieja i zaczął chwalić się niezwyciężonością jego różdżki oraz opowiadać historię o tym, jak dała mu ją Śmierć.

Kiedy dotarł do pobliskiej gospody, zdecydował się zostać tam na noc, jakkolwiek nie wiedział, kiedy spał, pijany, morderczy czarodziej wkradł się do jego pokoju, poderżnął mu gardło i ukradł mu różdżkę. Najstarszy brat zmarł pijany przy władzy.

Środkowy brat wrócił do swojego domu i użył kamienia, który dała mu Śmierć, by przywrócić dziewczynę, którą kochał przed jej przedwczesną śmiercią.

Dziewczyna pojawiła się przed jego oczami, wracając do świata śmiertelników, ale tak naprawdę nie należała do niego i to spowodowało jej cierpienie. Ona również nie wróciła w ciele, lecz tylko jako duch, co spowodowało jeszcze większy ból i tęsknotę u średniego brata.

Po uświadomieniu sobie, jak smutna i zimna była dziewczyna w świecie śmiertelników i jak nieszczęśliwe są jego czyny, środkowy brat został doprowadzony do szaleństwa. Powiesił się na balkonie swojego domu, aby naprawdę do niej dołączyć. Środkowy brat umarł z miłości.

Śmierć pochłonęła życie zarówno najstarszego, jak i średniego brata; jednak nie udało się znaleźć najmłodszego. Użył płaszcza, aby uciec przed Śmiercią, a gdy żył wystarczająco długo, najmłodszy brat przekazał płaszcz synowi i powitał Śmierć jak starego przyjaciela.

Los Insygniów Śmierci

Elder Wand jest najpotężniejszą różdżką w czarodziejskim wszechświecie, dokładnie tak, jak opisuje ją opowieść. Różdżka umożliwia swojemu prawdziwemu mistrzowi dokonywanie wyczynów magicznych normalnie niemożliwych nawet dla najbardziej niezwykłych czarodziejów.

Została przekazana jej pierwotnemu właścicielowi, Antiochowi Peverellowi, w drodze walki. W przeciwieństwie do innych różdżek, które dzięki subtelnemu prawu różdżek mogą zmienić lojalność tylko po ich zdobyciu lub odziedziczeniu, Elder Wand może zmienić swojego mistrza tylko wtedy, gdy mistrz zostanie rozbrojony.

Chociaż możesz ją ukraść, różdżka nie będzie właściwie służyć osobie, która ją ukradła lub zdobyła w inny sposób, tak jak nie służyła Lordowi Voldemortowi podczas jego ostatniego starcia.

Różdżka wpadła w ręce Albusa Dumbledore'a po tym, jak należała do długiej linii czarodziejów używających jej do zła, a on próbował zmienić jej reputację, używając jej dla większego dobra innych.

Po jego śmierci został przekazany Draco Malfoyowi, który go rozbroił, zanim Severus Snape go zabił. Po pojedynku w Malfoy Manor, różdżka zmieniła lojalność wobec swojego ostatniego znanego właściciela, Harry'ego Pottera, po tym jak rozbroił Draco.

Harry użył Starszej Różdżki po bitwie, aby naprawić swoją oryginalną różdżkę, ponieważ czuł się z nią bardziej komfortowo i umieścił ją w grobowcu Dumbledore'a. Po naturalnej śmierci Harry'ego różdżka straci swoją moc.

Kamień Zmartwychwstania został przekazany z drzewa genealogicznego od jego pierwotnego właściciela, Cadmusa Peverella. Pozostał tylko w posiadaniu rodziny, gdy Tom Riddle nieświadomie go ukradł, gdy zabrał Pierścień Marvolo Gaunta, który wtedy go ukrywał.

Pozostał na ringu, dopóki Dumbledore nie zniszczył horkruksa i nie ukrył kamienia w zniczu, który Harry złapał podczas swojego pierwszego meczu quidditcha.

Zostawił znicz Harry'emu po jego śmierci, gdy Harry otworzył go, zanim stanął przed Voldemortem w drodze do śmierci. Kamień pokazał mu jego rodzica, Remusa i Syriusza, po czym Harry upuścił Kamień w Zakazanym Lesie z zamiarem utraty go na zawsze.

Ignotus Peverell był pierwszym posiadaczem Płaszcza Niewidzialności. Płaszcz był wyjątkowy dla innych tego typu przedmiotów, ponieważ zapewniał wieczną ochronę swojemu nosicielowi, podczas gdy inne efekty z czasem zanikały.

Jego miejsce pobytu nie jest znane, poza faktem, że był używany przez Jamesa Pottera, a później przekazany Harry'emu. Został mu przekazany przez Albusa Dumbledora, który poprosił Jamesa, aby pozwolił mu go zobaczyć przed śmiercią i trzymał go, dopóki nie został przekazany Harry'emu.

Harry użył go po raz ostatni podczas bitwy o Hogwart, aby wymknąć się, by znaleźć Voldemorta tak, aby inni nie zauważyli, a następnie, gdy próbował znaleźć Rona i Hermionę.

Płaszcz pozostał w jego posiadaniu, dopóki nie przekazał go swoim dzieciom.