Wszyscy wiemy, że Roronoa Zoro jest jednym z nich najmocniejszy Jeden kawałek postacie . Jeden z bohaterów serii, Zoro, przez lata wykazał się fascynującymi umiejętnościami i walczył (i pokonał) niektórych najmocniejszy Jeden kawałek złoczyńcy , głównie dzięki swoim umiejętnościom i zdolnościom w walce mieczem. W trakcie historii nadano mu różne imiona i przezwiska, ale jedno szczególne imię, pan Bushido, sprawiło, że fani zastanawiali się nad historią, która się za tym kryje. W tym artykule powiemy ci, dlaczego Vivi wzywa Zoro, pana Bushido Jeden kawałek .
Bushido (Japoński: 武士道) to japoński termin, który dosłownie oznacza „drogę wojownika”. W rzeczywistości jest to zestaw kodeksów i wartości moralnych, które regulują postawy, zachowanie i styl życia samuraja. Ponieważ Zoro używa katany jako broni i jest utalentowanym szermierzem, jak prawdziwy samuraj, Vivi nazywała go panem Bushido jako odniesienie do kodeksu samurajskiego, skutecznie nazywając go samurajem.
Pozostała część tego artykułu zostanie podzielona na dwie części. Pierwszy powie ci, dlaczego Nefertari Vivi nazywa Zoro panem Bushido, a drugi wyjaśni, co bushido tak naprawdę jest i jak to funkcjonowało w Japonii. W tym artykule nie będzie spoilerów, ponieważ wyjaśnimy historię dobrze znanego faktu.
Dlaczego Vivi wzywa Zoro, pana Bushido Jeden kawałek ?
Film, do którego linkowaliśmy powyżej, pokazuje, że Nefertari Vivi rzeczywiście nazwała Zoro „Mr. Bushido” w Jeden kawałek . To był bardzo symboliczny przydomek i gdyby fani nie znali jego historii, mogłoby się to wydawać mylące. Ale historia kryjąca się za tą nazwą jest w rzeczywistości dość prosta i wymaga tylko odrobiny historii.
Mianowicie, bushido jest w rzeczywistości zbiorem kodeksów i wartości moralnych, które regulują postawy, zachowanie i styl życia samurajów. Teraz wszyscy wiedzą, że samurajowie byli uzbrojonymi w miecz wojownikami ze średniowiecznej Japonii, którzy mieli bardzo surowy kodeks wojownika, którego przestrzegali. Chociaż Zoro nie był samurajem, jego osobisty kodeks moralny jako wojownika, jak również fakt, że dzierżył katany w bitwie są na tyle istotne, że można go nazwać samurajem, przynajmniej na poziomie symbolicznym.
I dlatego Nefertari Vivi nazywała go Panem Bushido. Było to odniesienie do kodeksu moralnego samurajów, a ponieważ Zoro był wystarczająco podobny do samuraja, sama nazwa miała sens. W następnej sekcji wyjaśnimy, co jest rzeczywiste bushido było tak, abyś mógł zobaczyć, jak podobny był sposób życia Zoro do rzeczywistego bushido .
Co jest bushido ?
„Bushidō jest zatem kodeksem zasad moralnych, których przestrzegania samurajowie byli zobowiązani lub poinstruowani… Częściej jest to kodeks niewypowiedziany i niepisany… Był to organiczny rozwój dziesięcioleci i stuleci kariery wojskowej. Aby zostać samurajem, należy opanować ten kod”.
Pod bushido (Japoński: Bushido, dosłownie „Droga ( robić ) wojownika ( Krzak )”), rozumie się dziś kodeks postępowania i filozofię japońskiej szlachty wojskowej, której korzenie sięgają późnego japońskiego średniowiecza. Podstawowe cechy zostały zapożyczone z shintō, buddyzmu i konfucjanizmu. Termin ten zawdzięcza swoją ekspresję i popularność anglojęzycznej pracy Inazo Nitobe z 1899 r. Bushido – dusza Japonii .
Pod tym względem jest to retrospektywa przeplatana ideałami, które w XX wieku zostały dalej zinterpretowane, a także zinstrumentalizowane. Kiedy Nitobe napisał swoją pracę pod koniec XIX wieku i wybrał dla niej nazwę bushidō, nie był świadomy, że termin ten już istniał. Terminy pokrewne obejmują Budo (sposób wojny), Ciasto (kod domu [rodzin samurajskich i dworskich]), Senjinkun (kod pola bitwy) i Yusoku kojitsu (etykieta dworska i wojownika).
The Kōyō gunkan , opublikowana w 1616 roku i szczegółowo opisująca taktykę klanu Takeda, przewodnie idee i doświadczenia bitewne, to miejsce, w którym po raz pierwszy pojawia się słowo bushidō. Uważa się również, że ma historię sięgającą prawa z czasów Tokugawy. Tak więc termin powstał w czasie, gdy kontrola Tokugawy doprowadziła do zjednoczenia narodu i pacyfikacji po przedłużających się i brutalnych bitwach okresu Sengoku. Teraz, gdy sztuka walki ustąpiła miejsca zasadom moralnym i filozoficznym, należało przekształcić pozycję wojownika w wspierającą państwo, zdyscyplinowaną warstwę samurajskich urzędników. Według Hagakure, zbioru opowiadań o życiu samuraja z klanu Nabeshima, dekadencja sprzeciwia się tradycyjnym zasadom wojennym.
Bushido jest dalszym rozwinięciem filozofii Budo , który został dostosowany do działań i zadań samuraja. Zajmuje się głównie absolutną lojalnością samurajów lub krzak do swego seniora ( daimyo ) i gotowość oddania życia za Niego i wartości bushido . Samurajowie cieszyli się dużym szacunkiem, między innymi dlatego, że klasa wojowników wyrosła na wiodącą klasę społeczną w kraju w kilku okresach historii.
W feudalnych szkołach okresu Edo synowie rodzin samurajów, oprócz szkolenia w sztukach walki, zdobywali wykształcenie w zakresie literatury klasycznej, filozofii, historii, kaligrafii, konfucjanizmu itp., co było niezbędne dla ich przyszłej pracy literatura i wojna.
Wśród cnót, według Nitobe, siedem odegrało ważną rolę w obrazie samego siebie wielu samurajów. Naruszenia tych cnót, zwłaszcza publicznych polegające na utracie „twarzy” ( mensu ), zostały uznane za niehonorowe. W poważnych przypadkach, czasem na polecenie pana feudalnego, rytualne samobójstwo ( seppuku ) miało miejsce na znak skruchy i zadośćuczynienia. Oni są:
- Sprawiedliwość (義, żołnierz amerykański )
- heroiczna odwaga (odwaga, ty )
- Życzliwość, współczucie (仁, uczucie )
- Szacunek król )
- Uczciwość makoto )
- Honor (honor, tego )
- Obowiązek i lojalność chugi )
The bushido w obecnym rozumieniu jest konstrukcją idealizującą, rozwiniętą w retrospekcji historycznej. Rzeczywistość historyczna ukazuje również wszelkie cechy ludzkie w klasie wojowników japońskich, tj. oprócz praworządności, lojalności, poczucia honoru, także zdradę, podstęp, przekupstwo, zabójstwo, zmianę partii itp. Bushido nigdy nie został przedstawiony na piśmie ani religijnie jako manifest samurajów, ale podsumował kulturę japońską, na którą wpłynęły różne religie i filozofie oraz odpowiednie okoliczności tamtych czasów.
Był to raczej sposób myślenia wpływający na codzienność, który rozpowszechnił się szczególnie w okresie Edo, czyli w długim okresie pokoju pod rządami szogunatu Tokugawa. Filozofia bushidō wpłynęła na niektóre sztuki walki wykonywane bronią samurajską, a także na dyscypliny bez broni (na przykład niektóre style jiujitsu i karate). Filozofię tę z kolei ukształtował Zen.