15 najgorszych książek Stephena Kinga (od złych do okropnych)

Aby napisać listę najgorszych książek od samego mistrza horroru, Stephen King , to nie tylko problematyczne, ale i zniechęcające zadanie. Istnieje legion fanów, którzy będą twierdzić, że mistrz horroru nie ma kiepskich książek.

Powiedzą, że większość list zawierających prace Kinga jest subiektywna; mieliby rację, ale sam King stwierdził, że ma lepsze książki niż inne.

Tak będzie wyglądała ta lista, nie poprzez wyliczanie gramatyki czy przywoływanie mrocznych rzeczy przez jakieś lśniące chude, raczej subiektywną listę jego pomniejszych dzieł dla jego bardziej niefortunnych. Lista jest tylko królem, bez współpracy, więc prace z Peterem Straubem lub innymi nie będą brane pod uwagę. Rzeczy takie jak scenariusze telewizyjne do formy książki będą. Przed nami spoilery ostrzegawcze.

Najgorsze książki Stephena Kinga

Jesteśmy w pełni świadomi, że nie wszyscy z was zgadzają się z nami na tej liście, ale staraliśmy się, aby była ona jak najbardziej bezstronna. I musimy wam powiedzieć, że chociaż kochamy pana Kinga, przez całą swoją karierę napisał kilka złych książek. Większość złych pochodzi z czasów, gdy był uzależniony i jest to coś, co osobiście rozpoznaje. Przyjrzyjmy się więc 15 najgorszym książkom Stephena Kinga.

15. Mroczna Wieża V: Wilki z Calla

Piąta odsłona serii opus Magnus autorstwa Stephena Kinga przywołuje klasyczne motywy z filmu Kurosawy Seven Samurai. Mała grupa odważnych samurajów broni wioski; ta sama zasada powtarza się potem w Siódemce Wspaniałej, choć tym razem zamiast samurajów z mieczami, dostaniesz kowbojów-rewolwerowców.

The Dark Tower V: Wolves of Calla przedstawia Rolanda, uzbrojonego w broń rycerza na posyłki i załogę Ka-tet, niosącego miecz świetlny, zamaskowaną zieloną armię zabójczych robotów Doctor Doom, które wystrzeliwują zabójcze kule prosto z horroru.

Książka cierpi na zbyt wiele splotów dziejących się w tym samym czasie i czasami wydaje się zbyt nieporęczna. Trzeba przyznać, że udaje mu się nam rzucić okiem na to, jak rewolwerowcy działali, zanim świat się ruszył, i oferuje niezbędny rozwój postaci dla Rolanda i jego załogi, ale podobnie jak inne wpisy z serii Dark Tower, ten wpis nieco rozwija fabułę , jednak autor wrzuca wiele wątków do już i tak masywnej historii; to po prostu dużo do podjęcia.

14. Komórka

Opowieść o wydarzeniu na poziomie apokaliptycznym, które wstrząsa światem emitowanym przez impuls do wszystkich użytkowników telefonów komórkowych, sama w sobie nie jest najmocniejszą fabułą. Wygląda na to, że King próbował spełnić obietnicę, którą złożył w jednej ze swoich książek o Mrocznej Wieży, w której odniósł się do jednego świata, który umarł i próbował wypełnić tę lukę tą powieścią.

Nie chodzi tylko o to, że założenie książki jest słabe, sama opowieść wydaje się pospieszna, a grupa ocalałych ma do czynienia nie tylko ze stworzeniami podobnymi do zombie, ale z innymi ocalałymi z zdolnościami psionicznymi lub czymś, co jest znane jako dotyk w światach Stephen King.

Zakończenie cierpi również z powodu niezdolności Stephena Kingsa do zaaranżowania właściwego zakończenia jego zagrożeń na światowym poziomie. Zrobił to w innej książce, takiej jak The Stand. Tym razem zbyt osobista opowieść o apokalipsie zombie, która odkrywa lekarstwo, pozostaje bez odpowiedzi. Historia nie dostarcza żadnego satysfakcjonującego zakończenia. Czuje się jak niewyłowiony odcinek The Walking Dead po śmierci Ricka.

13. Mroczna wieża IV: Czarodziej i szkło

Czwarty wpis z serii Mroczna Wieża cierpi z powodu nagłego spowolnienia w meta opowieści zwanej epicką wyprawą do Mrocznej Wieży. Grupa przechodzi od walki z człowiekiem Tic Tok do siedzenia przy ognisku w nocy, co będzie trwało tak długo, jak potrzeba do opowiedzenia historii Rolanda.

Założenie ma być opowieścią o dojrzewaniu młodego mężczyzny, który odkrywa, że ​​jego rodzice nie są idealni, w skomplikowanym magicznym świecie, w którym wiara jest łatwo manipulowana w celu popełniania błędów, takich jak zbyt wczesne szukanie swojego testu męskości. Fabuła wprowadza nowe postacie, nasz bohater zakochuje się, ujawnia potężny artefakt, a nawet walczą z wiedźmą.

Pomimo wpływu na ogólną meta opowieść Mrocznej Wieży, książka stanowi cios w tempo serii. Czytelnicy zdecydowanie chcieli dowiedzieć się więcej o naszym rewolwerowym bohaterze, poza tym, że miał obsesję na punkcie ciemnej wieży, w której poświęciłby dla niej dzieci. Po prostu można było to potraktować inaczej, być może w dalszej części serii, lub lepiej rozłożyć na 2 książki.

12. Łapacz snów

Jedną z lepszych przesłanek książkowych przedstawionych przez Stephena Kinga jest to, że zło jest złem samo w sobie i jako takie można się z nim odpowiednio uporać. Przedstawiona tutaj opowieść zaczyna się od łobuzów, którzy wyśmiewają się, a nawet nękają dziecko specjalnej troski.

Oni naprawdę zamiast go zranić, nie z innego powodu niż po prostu jest inny. Dzięki 4 młodym przyjaciołom ratują chłopca przed łobuzami i stają się szybkimi przyjaciółmi. Historia toczy się dalej na zjeździe, na którym spotykają się w chatce na polowanie. Wspominają swoje dzieciństwo i jak spędzając czas ze swoim wyjątkowym przyjacielem potrzebującym, nabyli moce psychiczne, takie jak telepatia i zdolność widzenia ludzkiego ruchu.

Jednak historia toczy się dalej, gdy zjazd nagle zamienia się w epopeję przetrwania, gdy czworo przyjaciół staje w obliczu inwazji obcych. To od nich zależy, jak ocalić siebie, a nawet świat.

Problem polega na tym, że to po prostu nie jest jak książka króla. Historia jest bardziej przerażająca niż przerażająca, czując, że bardziej przypomina książkę HP Lovecrafta; przepełnia go horror ciała, ludzie w pewnym momencie zarażają się pasożytami; w grę wchodzi gówniana łasica. Choć lojalny wobec własnych zasad, ponieważ w tym przypadku dobrzy ludzie mają szansę na wygraną, w przeciwieństwie do Lovecrafta, w którym wszystko jest skazane na zagładę. Jednak zwycięstwo ma wysoką cenę.

11. Regulatorzy

Wydrukowana pod nazwiskiem Richarda Bachmana, jednego z pseudonimów Stephena Kinga, ta błędna opowieść o starożytnym złu o imieniu Tak, który posiada potężnego psionicznego chłopca. Kto jest tak pełen mocy, że może wyczarować prawie wszystko, co tylko może sobie wyobrazić, ale ogranicza się do tego, na czym jego umysł może się skupić, a więc do kreskówek i westernów.

Zły Tak wykorzystuje to na swoją korzyść, by siać chaos w okolicy, zabijając ludzi, przyzywając popleczników w czerwonych furgonetkach, jeżdżących dookoła i strzelając. Nazywają się The Regulators, tak jak western show, który tak bardzo lubi chłopiec. Ostatecznie cały obszar zamienia się w zachodnie miasto bez możliwości ucieczki. To walka o duszę niewinnego chłopca toczona przez starożytne zło z ludem uwikłanym w niezwykłe wydarzenia.

Tutaj problemem jest marne założenie. King wydał alternatywną opowieść uniwersum z tymi samymi postaciami, choć w innych okolicznościach i nieco innym spojrzeniem na znacznie lepszą książkę. Regulatorzy przypominają raczej na wpół wymyślony odcinek telewizyjny Black Mirror, który po prostu nie dotarł do drugiej rundy produkcyjnej.

10. Burza stulecia

Oparta na scenariuszu telewizyjnym opowieść jest jednym ze słabszych podejść do światów Stephena Kinga. Założenie jest obiecujące, ponieważ starożytne zło powraca do miasta, w którym zawarł pakt.

Twierdzi, że jest tam tylko po to, co słusznie mu się należy, i że burza rozproszy się i zniknie, gdy zdobędzie to, czego potrzebuje. Potrzebuje dzieci miasta; oczywiście lokalny szeryf i mieszkańcy miasta podnoszą broń, protestując przeciwko cenie starego czarodzieja.

Szeryf Mike Anderson wciela się w starego maga Andre Linoge dla dusz dzieci, który bada, jak głęboko starożytny demon jest związany z miastem, a czyniąc to, ujawnia tajemnice ludzi, którzy tam mieszkają.

Brzmi jak wspaniała przesłanka, że ​​jeden król w końcu opanuje ją z książką Under the Dome. Postacie są zbyt ogólne jak na coś o takiej skali, a czasami jest to bardzo przewidywalne; Czytelnik wie, że miasto jest grzeszne, rozumie, że ludzie zostaną zdemaskowani. Jego zbawczą łaską jest koniec. Mag wydaje się niewłaściwie nazwany. Powinien być znany jako Randall Flagg, a nie Andre Linoge. Chociaż mogli być tym samym człowiekiem.

9. Tommyknockers

Pisarz z dzikiego zachodu natknął się na rozbity statek kosmiczny; po wejściu do wnętrza uwalnia się dziwny gaz. Ten gaz zmienia ludzi i pozwala im upodobnić się do kosmitów, którzy kiedyś go zamieszkiwali.

Po wystawieniu na działanie gazu większość staje się geniuszem, jak wynalazcy poziomów; choć większość świadomie ignoruje niektóre etyczne strony ich kreacji. Nasz bohater jest w większości odporny, dzięki metalowej płytce w głowie. Staje twarzą w twarz z mieszkańcami miasta, gdy się zmieniają i zaczynają tracić zdrowie psychiczne.

Wie, że może odejść, ale postanawia zostać, aby pomóc przyjacielowi stać się jednym z tych stworzeń. Walczy na swój sposób na statek i ostatecznie aktywuje go z ograniczoną telepatią, powodując, że wystrzeliwuje w kosmos i zabija większość ludzi, którzy stali się kosmitami. Następnie rząd USA sprząta resztę.

Podobnie jak Dream Catcher, jest to historia inspirowana Lovecraftem; to nie jest złe w tym przypadku. Tym, co wyróżnia tę historię, jest wątłe uzasadnienie bohatera. King zwykle pisze bardziej uczciwe przedstawienie swoich postaci. Spójrz na The Mist jako na przykład motywacji i charakteryzacji postaci. Tutaj czuje się zmuszony, że nasz bohater musi znosić takie trudy.

8. Bezsenność

Ta mieszanka fantasy i horroru jest jedną z najbardziej powiązanych z Kingiem historii. Łączy się z The Dark Tower, Geralds Game i wieloma innymi. Sama historia opowiada o Ralphie Robertsie io tym, jak w późniejszych etapach życia zaczyna cierpieć na bezsenność i jako efekt uboczny zyskuje formę drugiego miejsca, które pozwala mu widzieć rzeczy, których nie ma, takie jak aury, życzliwa postać zwana Zielonym Człowiekiem i małe łyse duszki, które nazywa Łysymi Doktorami, między innymi niepokojącymi obrazami.

Dar pozwala mu przeciwstawić się złu manipulowanemu przez Łysych Lekarzy, którzy działają jak wpływ na grzech. Przejmowanie pasji osoby i uzbrajanie jej. Ralph robi wszystko, co w jego mocy, by przeciwstawić się konkretnemu duszkowi, który wydaje się działać na rzecz chaosu, ale później okazuje się, że pracuje dla Karmazynowego Króla. Postać wydaje się żywić zamętem w wieloświecie i jest również głównym antagonistą w Mrocznej Wieży.

Historia jest zbyt skomplikowana, by w pełni się nią cieszyć. Trzeba być dobrze zorientowanym w wieloświecie Mrocznej Wieży. Wydaje się to trudnym warunkiem wstępnym, ponieważ czytelnik musiałby przeczytać przynajmniej 4 pierwsze książki z serii Mroczna Wieża. Historia staje się również skomplikowana, ponieważ stawka wydaje się wspinać coraz wyżej, aby jeden emerytowany staruszek ocalił wszechświat.

7. Z Buicka 8

W tym horrorze akcji Ned, syn niedawno zmarłego policjanta, odwiedza znajomych z pracy swojego ojca, co wydaje się być próbą lepszego zrozumienia zarówno odejścia rodzica, jak i jego stylu życia.

Historia kręci się wokół oddziału policji opowiadającego Nedowi różne spotkania z artefaktami i stworzeniami wyprodukowanymi przez Buicka. Okazuje się, że samochód tak naprawdę nie jest samochodem; bez działającego silnika i nieruchomej kierownicy pozostaje tajemnicą, ponieważ kto go zanurkował i porzucił przy ladzie. Główny o Nedzie, który słucha informacji i stwierdza, że ​​Buick jest zdecydowanie częścią śmierci jego ojca.

Zdeterminowany, by go wysadzić, oddział przystępuje do interwencji, wiedząc, że samochód nie może zostać zniszczony, ponieważ wszelkie uszkodzenia zostaną magicznie naprawione. Oddział policyjny podejrzewa, że ​​tak naprawdę jest to portal między wymiarami, który kieruje rzeczywistość niczym zawór ciśnieniowy. Gdy gliniarze ratują Neda przed wciągnięciem przez drzwi, postanawia on sam zostać policjantem, aby mieć oko na Buicka i wszystko, co wypluwa.

Książka jest z pewnością jakąś formą alegorii obsesji człowieka na punkcie niebezpiecznych urządzeń i jego determinacji, by spróbować je kontrolować. Niestety, mechanika opowiadania historii wydaje się głupia — jedna ze słabszych, wielonarracyjnych książek przedstawionych przez Króla horroru.

6. Dziewczyna, która kochała Toma Gordona

Rodzina wybiera się na wędrówki po lesie, aby uciec od bardziej przyziemnych problemów. Nasza młoda bohaterka Trisha, 9-letnia dziewczynka, upada i beznadziejnie gubi się w coraz większej dziczy. Młoda dziewczyna robi inwentarz swoich zapasów i znajduje niewiele jedzenia i wody, a także swojego gameboya i Walkmana; znajduje również pożywienie z niektórych roślin na obszarze, który uważa za bezpieczny do jedzenia.

Trisha spaceruje po lesie, mając nadzieję, że znajdzie drogę, zanim zabraknie zapasów; w końcu upadek ze słabości przyniósł głód i odwodnienie. W tym momencie zaczyna halucynować. Część jej podróży staje się podróżą w magicznym realizmie, stawiając czoła dość przerażającym przeszkodom, które kończą się tym, że staje w obliczu tego, co uważa za Boga Zagubionych.

Opowieść o dziecku w zagrożeniu nie jest nowa dla naszego autora. Narażał dzieci na niebezpieczeństwo, od bohaterów w IT. do bohatera Serca na Atlantydzie. Ta wyróżnia się tym, że jest sama w czymś, co wydaje się alegoryczną opowieścią o zarobieniu prawa do dorastania i przetrwania. To prawie jak historia Niela Gaimana, w której protagonista jest złapany między dwiema światami, z których oba są równie prawdziwe. To jest problem. Za bardzo odbiega od stylu Kinga. Do tego dochodzi fakt, że jest słabo starzona. Tytuł, zwłaszcza imię miotacza Toma Gordona, nie jest zbyt dobrze znany, chyba że jesteś wielkim fanem baseballu.

5. Klucz Dumy

Edgar Freemantle traci rękę w wypadku przy pracy. Rehabilitacja jest bolesna i powoduje gwałtowne wahania nastroju. Są one zazwyczaj skierowane do jego żony, która następnie wnosi o rozwód. Edgar postanawia przenieść się na Florydę, a konkretnie do Dumy Key; tutaj ponownie podejmuje szkicowanie i malowanie jako formę terapii.

Malując w swoim nowym mieszkaniu, odkrywa, że ​​poprzez płótno może wpływać na rzeczywistość świata zewnętrznego. To, co zaczyna się jako błogosławieństwo, gdy Edgar wykorzystuje swoje umiejętności do leczenia, a nawet pomszczenia wydarzeń; w końcu odkryje, że obrazy są przeklęte, a każdy, kto je posiada, jest zagrożony doprowadzeniem do szaleństwa i popełnieniem straszliwej przemocy. Opowieść przybiera mocny, nadprzyrodzony obrót, gdy Edgar i spółka stawiają czoła duchom i klątwom, co ostatecznie prowadzi do ostatniego dzieła Edgara na płótnie, zniszczenia samego Duma Key.

Fabuła pozbawiona jest oryginalności pochodzącej od Stephena Kinga. Problem polega na tym, że już wcześniej zrobił tę historię i zaprezentował tego typu umiejętności. Patric Danville, z dwóch innych powieści Kinga, również może wpływać na rzeczywistość, podobnie jak Edgar. Klątwa o duchach i historia o duchach są również tropem, na którym autor w dużej mierze opierał się w poprzednich pracach. Zbawcza łaska polega na tym, że w niektórych momentach jest to przerażająca historia.

4. Gra Geraldów

Gra seksu poszła nie tak; W Geralds Game Jessie Burlingame i jej mąż Gerald udają się do zacisznej chaty w lesie na zaimprowizowaną seks-kapadę. Gerald przykuwa żonę kajdankami do słupka łóżka, ale tym razem Jessie nie czuje się dobrze w seks grze. Błaga go, by przestał, nagle uświadamiając sobie, że jej odrzucenia wydają się tylko bardziej go podniecać. Ku jej przerażonej świadomości, spróbuje ją zgwałcić.

Kopie Geralda w klatkę piersiową, powodując atak serca. Tutaj historia nabiera psychologicznego horroru, ponieważ Jessie zdaje sobie sprawę, że nikt nie będzie tęsknił za nią ani jej mężem przez jakiś czas. Przez cały czas musi znajdować sposób na uwolnienie się od słupka łóżka. Zmaga się z wypartymi wspomnieniami, halucynacjami na temat samej siebie, a nawet zjawą z wiklinowym koszykiem pełnym złota i kości, groźną postacią, która może być duchem jej ojca, który zgwałcił ją jako dziecko.

Po uwolnieniu ucieka z chaty, aby zbyt późno zorientować się, że widmo z wiklinowego kosza jest prawdziwe i chce ją schwytać. Udaje jej się uniknąć zagrożenia i ucieka, ale rozbija samochód. Podczas rekonwalescencji konfrontuje się ze swoimi problemami z przeszłości i zdaje sobie sprawę, że człowiek z wikliny był w rzeczywistości seryjnym mordercą, który został złapany. Pod koniec opowieści może wreszcie zasnąć.

Wydaje się, że wszyscy główni bohaterowie Kinga mają jedną wspólną cechę. Wszyscy uwielbiają rozmawiać ze sobą na głos. To prawda, że ​​interakcja pozwala na płynną narrację, ale musi to być świat wypełniony ludźmi idącymi ulicą, mówiącymi głośno do siebie. Wewnętrzna podróż, którą odbyła Jessie, również wydaje się być wymuszoną sesją terapeutyczną, która gdyby tego rodzaju stresujące sytuacje rzeczywiście zadziałały, byłaby częścią regularnych sesji psychologicznych. Na szczęście wciąż jest wystarczająco dobra.

3. Płomień

Wydana pod patronatem Richarda Bachmana Blaze to jedna z krótszych historii Kinga. Główny bohater, Clatyon Blaisdell Jr. Aka Blaze, to człowiek cierpiący na upośledzenie umysłowe, ale obdarzony niesamowitą siłą fizyczną. Podatny na nieszczęścia oszust, który wymyśla plan porwania dziecka z zamożnej rodziny, aby je wykupić. Po drodze dowiadujemy się, że Blaze albo ma halucynacje, albo widzi ducha swojego byłego partnera w zbrodni, George'a Thomasa, człowieka, który pierwotnie wpadł na ten pomysł i który wciąż znajduje sposoby, aby pomóc Claytonowi. Historia ewoluuje w Clayton, ostatecznie kochając dziecko i konfrontując się z pomysłem oddania go.

Ta historia jest znacznie rozwiniętą historią pod pseudonimem Richard Bachman i nie sposób nie porównać tej historii do Myszy i ludzi Johnsa Steinbecka. Nasz 300-kilogramowy bohater jest trudny do utożsamienia, ale wzbudza sympatię publiczności jako człowieka z problemami psychicznymi, próbującego znaleźć swoje miejsce w świecie.

2. Radość

Joyland to opowieść o dojrzewaniu połączona z nieszczęsną historią o duchach, która ostatecznie nie trafia w sedno. Główny bohater Devin podejmuje wakacyjną pracę na karnawale. Tam miejscowa wróżka przepowiada przyszłość Devinsa, gdzie dowiaduje się, że spotka dwójkę dzieci, które będą miały znaczący wpływ na jego życie.

Jeden chłopiec z psem i dziewczynka w czerwonym kapeluszu. Jeden z nich będzie miał Witrynę. Gdy Devin zapewni sobie mieszkanie, on i jego dziewczyna zgadzają się, że niedługo po raz pierwszy będą razem spać. Tak się nie dzieje, a ona go opuszcza, ostatecznie łamiąc mu serce szczególnie ostrym listem.

Wpada w depresję, przestaje jeść i spędza czas słuchając muzyki. Odnajduje komfort w kostiumie maskotki karnawałowej i sprawia, że ​​dzieci są szczęśliwe. Pewnego dnia ratuje młodą dziewczynę od zakrztuszenia się i hot doga i zostaje lokalnym bohaterem. W tym czasie dowiadujemy się, że Nawiedzony Dom jest nawiedzony przez ofiarę morderstwa.

Devin staje się szczególnie zainteresowany i zaczyna badać sprawę. Zbliża się do Annie i jej syna, który jest chory, ale ma The Site. Devin organizuje prywatną wizytę na karnawale dla schorowanego dziecka. Tutaj zdolność chłopca pozwala odejść duchowi z nawiedzonego domu. Devin w końcu uprawia seks, staje twarzą w twarz z mordercą i kończy swój czas na karnawale.

To krótka historia, która nie jest ani dobra, ani zła. Nie ma w tym nic niezapomnianego. Postacie są nijakie, przygoda ma ograniczony zakres, a motywacje protagonisty leżą poniżej bohatera. Szczerze cierpi, że nie jest książką wartą zapamiętania.

jeden. Róża Madder

Ten ostatni wpis na liście wydaje się prostym odejściem Kinga, ponieważ czerpie inspirację z mitologii greckiej. Szczególnie labirynt i minotaur. Historia zaczyna się od Rose Daniels, ofiary przemocy domowej ze strony jej brutalnego męża, który również jest policjantem. W ostatnim pobiciu Rose straciła 4-miesięczne dziecko i rozważa odejście od męża, ale jego pozycja jest do tego niechętna. Postanawia pozostać na miejscu, mając nadzieję, że napady wściekłości jej męża ustąpią.

Wybiera to, wiedząc, że jest w niebezpieczeństwie, ponieważ Noman jest badany za napaść i zgwałcenie czarnej kobiety; śledztwo tylko uczyniło go bardziej brutalnym. Potrzeba 14 lat i krwawienia z nosa, by Rose zmusiła do ucieczki. Gdy to zrobi, przybywa do nowego miasta, gdzie poznaje nowych przyjaciół. Pomagają jej się osiedlić, a gdy ma już pracę, postanawia zastawić obrączkę. Zamienia ten pierścionek na portret i randkę z właścicielem lombardu.

Obraz ma magiczny charakter i pozwala jej podróżować w głąb siebie, tu spotyka dwie kobiety Dorcas i Rose Madder. Rose prosi ją, by uratowała jej dziecko przed na wpół ślepym bykiem w labiryncie, co robi Rose Daniels. W zamian Rose Madder oferuje jej ochronę. Po polowaniu na swoją żonę Norman przybywa do miasta, odnajduje przyjaciół, a ostatecznie odnajduje żonę z innym mężczyzną. W rozgrywce Rose prowadzi męża na obraz, na którym Rose Madder go zabija. Rose następnie uspokaja się i musi posadzić drzewo, aby zaspokoić swój gniew.

To najdalszy wyjazd Kinga. Sama książka w większości zapada w pamięć. Czerpiąc inspirację z greckich mitów i czując się jak kolejna opowieść o realizmie magicznym. Kłopot w tym, że praca Kinga nie jest w połowie drogi. Jeśli zobaczysz chodzącego trupa wskrzeszonego na przeklętej działce na cmentarzu, to właśnie to. Nawet bardziej ezoteryczne potwory, takie jak pająkopodobne stworzenie z cienkiego, są właśnie tym. Obraz, który jest zarówno bramą, jak i portalem do Olimpu, jest zdecydowanie objazdem.